تاثیر جنیستئین (Genistein) بر هورمونهای جنسی، تعداد و قابلیت زنده ماندن اسپرم در موش های صحرایی نر بالغ

Abstract

سابقه و هدف: جنیستئین یک فیتواستروژن موجود در سویا است که دارای اثرات استروژنیک می باشد. فیتواستروژن بعنوان یکی از عوامل ناباروری در برخی حیوانات معرفی شده اما مطالعات مرتبط با اثر جنیستئین بر سیستم تولید مثل مذکر نتایج متناقضی را به همراه داشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر جنیستئین بر اسپرماتوژنز در موش صحرائی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی به 25 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده سنی 13 هفته (250-220 گرم) در پنج گروه پنج تایی دوزهای مختلف جنیستئین (4 و 2 و 1 و 5/0 و صفر میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت زیر جلدی در 14 روز متوالی تجویز شد. پس از 24 ساعت حیوانات کشته شده و سطح پلاسمایی هورمون های تستوسترون، (Follicle Stimulating Hoemone, FSH)و (Luteinizing Hormone, LH) به روش ELAISA و همچنین پارامترهای اسپرم طبق روش سازمان جهانی بهداشت اندازه گیری شد. یافته ها: تجویز جنیستئین در دوزهای پایین باعث کاهش معنی دار سطح پلاسمایی FSH شد، در صورتیکه با افزایش دوز این اثر مهاری کاهش تدریجی داشته و به طور وابسته به دوز به سطح گروه شاهد افزایش یافت (05/0>p). از طرف دیگر جنیستئین تاثیر معنی داری بر سایر شاخصه ها نداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ممکن است جنیستئین با تاثیر بر سطح پلاسماییFSH بر عملکرد سیستم تناسلی مذکر موثر باشد.