بررسی ارتباط میان حضور ژن‌های کروموزومی و پلاسمیدی کد کننده آنزیم AmpC و نوع نمونه بالینی در سودوموناس آئروژینوزا

Abstract

سابقه و هدف: نمونه‌های بالینی مختلف نقش تعیین کننده‌ای در نوع و نحوه مقاومت ارگانسیم‌های بیماری‌زا در برابر درمان دارند. گاهی، حضور برخی ژن‌های عامل مقاومت آنتی‌بیوتیکی با نوع نمونه بالینی ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان حضور ژن‌های کروموزومی و پلاسمیدی کد کننده AmpC و نوع نمونه بالینی در سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه توصیفی-تجربی 114 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، نمونه‌های بالینی شامل خون، ادرار، ترشحات زخم، زخم بیماران سوختگی از بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان جمع آوری گردید. حضور ژن‌های AmpC پلاسمیدی و کروموزومی با استفاده از تکنیک Multiplex PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ژن‌های AmpC پلاسمیدی نسبت به ژن‌های کروموزومی در ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا بیشتر مشاهد شد. در ژن‌های AmpC پلاسمیدی ژن FOX با تعداد 29 (37/99 %) 0/037≥p و DHA و با تعداد 5 (6/4%) 0/015≥p و در ژن‌های AmpC کروموزمی FOX با تعداد 39 (48/75%) 0/001≥p و MOX با تعداد 2 (7/36%) 0/015≥p به ترتیب بیشترین و کمترین فراوانی را داشتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که حضور ژن‌های کروموزومی-پلاسمیدی کدکننده آنزیم AmpC با توجه به نوع نمونه بالینی می‌تواند دارای فراوانی متفاوت باشد.