تاثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری برافزایش مثبت اندیشی و تاب آوری در مردان مبتلا به سرطان معده

Abstract

سابقه و هدف: سرطان معده یکی از شایع ترین بدخیمی ها در سرتاسر جهان می باشد، که جزو بیماریهای چند عاملی دسته بندی می شود. بیشتر افرادی که به سرطان مبتلا می شوند، یک دوره فشار روانی را تجربه می­کنند. از آنجائیکه تاب آوری و مثبت اندیشی نقش موثری در مقابله با بیماریهای مزمن دارند. لذا این مطالعه به منظور اثر بخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر میزان تاب آوری و مثبت اندیشی در بیماران مرد مبتلا به سرطان معده انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی۹۲ نفر از مردان مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده به مجتمع پزشکی طوبی واقع در شهر ساری که صورت تصادفی به دو گروه ۴۶ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند، انجام گردید. دو گروه در مرحله پیش آزمون پرسشنامه های استاندارد مثبت اندیشی(۱۵۰-۳۰ نمره) و تاب آوری (۱۰۰-۰ نمره) را تکمیل نمودند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ هفته، هر هفته یک جلسه ۹۰ دقیقه ای، تحت گروه درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفتند. گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. سپس هر دو گروه در مرحله پس آزمون مجددا پرسشنامه ها را تکمیل و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته‌ها: پیش از آزمون میانگین نمره مثبت اندیشی در گروه آزمایش (۲۴/۲۱±۸۸/۷۱) و در گروه کنترل (۲۴/۲۳±۹۴/۵۴) بود. میانگین نمره تاب آوری گروه آزمایش (۲۲/۲۰±۲۶/۶۰) و گروه کنترل (۲۲/۲۴±۳۰/۴۵) بود، که دو گروه اختلاف معنی داری با هم نداشتند. اما در مرحله پس آزمون از نظر مثبت اندیشی (گروه آزمایش ۲۸/۱۶±۱۰۶/۳۳ در مقابل ۲۴/۷۱±۹۴/۴۳ گروه کنترل) (۰/۰۱p<) و از نظر تاب آوری (گروه آزمایش ۲۳/۵±۴۰/۸۲ در مقابل ۲۰/۸۹± ۳۰/۹۱ گروه کنترل) (۰/۰۱p<) تفاوت معنی داری داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که درمان گروهی شناختی- رفتاری می تواند تاب آوری و مثبت اندیشی را در بیماران مبتلا به سرطان معده افزایش دهد.