تاثیر سیگار در پاسخ به درمان پریودنتیت متوسط

Abstract

سابقه و هدف: کشیدن سیگار یکی از فاکتورهای موثر در اتیولوژی پریودنتایتیس می باشد که بر روی میزان بروز، شدت و گسترش این بیماری تاثیر می گذارد و این امکان وجود دارد که در نتیجه درمان های پریودنتال هم موثر باشد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات شاخص های پریودنتال در افراد سیگاری قبل و بعد از درمان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 30 بیمار مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی بابل با میانگین سنی 33 سال و مبتلا به پریودنتیت متوسط انجام شده است. بیماران سابقه هیچگونه بیماری سیستمیک نداشته و در هر کوادرانت دارای حداقل 3 پاکت با عمق حدودا ≥4mm بودند. برای هر بیمار ایندکس های GI یا (Gingival Index) و PI یا (Plaque Index) و BI یا (Bleeding Index) و PPD یا (Probing pocket depth) اندازه گیری شد. پس از جرم گیری کامل نیز مجددا اندازه گیری و با هم مقایسه شدند. یافته ها: شاخص های کلینیکی پریودنتال GI و BI و PI و PPD قبل از درمان بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت، اما پس از درمان، PPD در افراد غیر سیگاری (0.1±2.5) کاهش بیشتری نسبت به سیگاری ها (0.1±2.7) داشت (P=0.039). شاخص های GI و PI و BI هم در غیر سیگاری ها کاهش بیشتری به نسبت سیگاری ها داشت اما این اختلاف در مورد PI معنی دار نبود. نتیجه گیری: بطور کلی درمان جرم گیری موجب بهبودی شاخص ها در هر دو گروه شده است اما روند بهبودی در گروه سیگاری ها کندتر و کمتر از غیر سیگاری ها بوده است.