آگاهی، نگرش و عملکرد دندانپزشکان عمومی در درمان آنتی باکتریال عفونت های با منشا دندانی (5 شهر استان مازندران)

Abstract

سابقه و هدف: درمان عفونت های با منشا دندانی از مسائل مهم در دندانپزشکی می باشد. اما متاسفانه امروزه بدلیل عدم آگاهی دندانپزشکان از درمان صحیح چنین عفونت هایی با تجویز بی رویه آنتی بیوتیک ها، شاهد بروز سوش های مقاوم از میکروارگانیسم ها می باشیم. این بررسی به منظور تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد دندانپزشکان 5 شهر استان مازندران در درمان عفونتهای دندانی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه در سال 1380 بر روی 152 دندانپزشک عمومی در 5 شهر استان مازندران انجام گرفت. بدین منظور پرسشنامه هایی شامل 9 سوال آگاهی با 22 امتیاز، 2 سوال نگرش با 2 امتیاز و 3 سوال عملکرد با 4 امتیاز تهیه و در اختیار دندانپزشکان قرار داده شد. سپس داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آماری مجذور کای و Kruskal wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از 152 دندانپزشک مورد مطالعه، 111 نفر (73%) مذکر و 41 نفر (27%) مونث بودند. 59 دندانپزشک سابقه طبابت 5 سال و کمتر، 47 نفر بین 10-6 سال و 43 نفر نیز 11 سال سابقه و بیشتر داشتند. میانگین آگاهی دندانپزشکان 9.9 از مجموع 22 امتیاز بود که در مردان بیشتر از زنان بود و با افزایش سابقه کاری از میزان آن کاسته می شد. 78.9 درصد از دندانپزشکان موفق به کسب هر دو امتیاز مربوط به نگرش شدند و 77.3% از چهار امتیاز مربوط به عملکرد به دو امتیاز و بیشتر نائل آمدند که این امتیازات با جنسیت و سابقه کار آنها ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، سطح آگاهی دندانپزشکان در درمان آنتی باکتریال عفونت های دندانی چندان مطلوب نیست و این میزان به مرور زمان و با دور افتادن از محیط های دانشگاهی کاهش می یابد که شرکت در دوره های بازآموزی را برای دندانپزشکان الزامی می کند.