ارزیابی اثرات بالینی ژل موضعی داکسی سایکلین به همراه Scaling/Root planning در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت بزرگسالان

Abstract

سابقه و هدف: مهمترین علت از دست دادن دندان در بزرگسالان بیماری های پریودنتال می باشد. در سال های اخیر استفاده از آنتی بیوتیک به صورت موضعی به عنوان درمان مکمل پریودونتایتیس، مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر داکسی سایکلین موضعی همراه با جرم گیری به عنوان درمان مکمل در درمان پریودونتایتیس بالغین می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 5 بیمار مبتلا به پریودونتایتیس بزرگسال انجام شد. در هر بیمار در هر کوادرانت مورد مطالعه، حداقل 3 پاکت، با عمق ≥4 میلی متر و همراه با خونریزی وجود داشت، پس از انجام جرم گیری در تمام بیماران، هر فک به سه قسمت تقسیم شد، سمت راست فک بالا (گروه مورد) تحت درمان با ژل داکسی سایکلین قرار گرفت، سمت چپ فک بالا (گروه کنترل) ژل Base به تنهایی داده شده و سمت راست فک پایین (گروه شم) که تحت تاثیر دارو و پلاسبو قرار نگرفت، سپس یک ماه، سه ماه و شش ماه بعد از شروع درمان ایندکس های مورد نظر مجددا بررسی و سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه میزان کاهش عمق پاکت و CAL) Clinical Attachment Level) در سه گروه مورد، کنترل و شم پس از گذشت 6 ماه متفاوت بود. میانگین عمق پاکت ها در گروه مورد از 0.5±2.3 میلی متر پس از سه ماه به 0.6±1.5 میلی متر و پس از 6 ماه به 0.6±1.9 میلی متر رسید، همچنین در گروه کنترل از 0.8±2.2 میلی متر پس از سه ماه به 0.6±1.6 میلی متر و پس از 6 ماه به 0.7±1.8 میلیمتر رسید، که این تفاوت در مورد CAL در سطح باکال دندان های تحت بررسی معنی دار بود (P<0.05). همچنین از لحاظ Bleeding Index هم در سه گروه متفاوت بوده است. در مورد میزان لقی و ایندکس پلاک هم تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه استفاده از درمان همزمان جرم گیری و ژل داکسی سایکلین نسبت به درمان همزمان جرم گیری و ژل Base و همچنین جرم گیری به تنهایی در طول شش ماه بهتر می باشد که البته این نتیجه در دراز مدت پایدار نیست.