استرس دندانپزشکی در کودکان 12-6 ساله و عوامل موثر بر آن

Abstract

سابقه و هدف: کنترل استرس کودکان در طی اعمال دندانپزشکی یکی از مهمترین و اولین فاکتورهای موفقیت در درمان محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین میزان استرس و همچنین عوامل موثر بر آن در کودکان مراجعه کننده به بخش اطفال دانشکده دندانپزشکی بابل انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی به روش مقطعی بر روی تمامی بیماران مراجعه کننده به بخش اطفال دانشکده دندانپزشکی بابل، که سن بین 12-6 سال داشتند در بهار 1381 انجام شد. روش نمونه گیری سرشماری بوده و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد (CFSS-DS) که روایی و پایایی آن با کمک یک مطالعه مقدماتی سنجیده شده بود (پایایی 0.85 و روایی 0.90) جمع آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از میان افراد مورد مطالعه 55 نفر پسر (52.4%) و 50 نفر دختر (47.6%) بودند. میانگین نمرات استرس در میان کودکان 12.9±25.4 بود که رابطه معنی داری با متغیرهای زمینه ای مثل سن، جنس، شغل و سطح تحصیلات والدین، سابقه مراجعه به دندانپزشکی، مرتبه تولد، تعداد فرزندان خانواده و میزان استرس همراه بیمار وجود نداشت. در این مطالعه تعداد 14 نفر (13.3%) نمره استرس 38 و بالاتر را بدست آوردند که نشان دهنده استرس بالا در این افراد بود. نتیجه گیری: میانگین نمرات استرس در این مطالعه و فراوانی افراد با استرس بالا نسبت به سایر مطالعات پایین تر بود. همچنین با افزایش سن تا 11 سالگی از میزان استرس کاسته می شد که می تواند بدلیل رشد سایکولوژیک و افزایش درک کودک در سنین بالاتر باشد.