بررسی اثر سینرژیستی دو مونوترپنوئید ژرانیول و بتا سیترونلول بر روی لارو پشه کولکس در شرایط برون تنی

Abstract

سابقه و هدف: حشرات عامل گسترش بیش از حد انگل ها و پاتوژن ها می باشند. کنترل جمعیت حشرات با چالش‌های افزایش مقاومت به آفت کش‌های شیمیایی و خطرات زیست محیطی ناشی از آن‌ها مواجه است. از این رو استفاده از حشره کش‌های طبیعی حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر سینرژیستی ژرانیول و بتاسیترونلول برروی لارو پشه کولکس پیپینس کمپلکس می‌باشد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه‌ها از اینسکتاریوم دانشگاه علوم پزشکی بابل تهیه شدند. عملکرد ژرانیول، بتاسیترونلول و ترکیب آن ها با نسبت های 4:1، 3:2، 2:3 و 1:4 مجموعاً در 6 گروه بر روی لاروهای مرحله سوم پشه کولکس پیپینس کمپلکس در غلظت های 0/5، 1، 2، 5، 10 و 20 میکروگرم بر میلی‌لیتر با 5 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین مرده یا زنده بودن لاروها از تست نیدل استفاده شد. سپس میزان LC50 هر یک از گروه‌ها پس از گذشت 24 ساعت ثبت شد. یافته ها: بیشترین مرگ و میر لاروها مربوط به گروه ژرانیول با LC50 برابر با µg/ml 48/1 بود. در حالیکه بتاسیترونلول با LC50 برابر با µg/ml 49/10 کمترین دوز سمی را به خود اختصاص داد. در میان چهار نسبت ترکیبی ژرانیول-بتاسیترونلول بیشترین سمیت مربوط به نسبت 1:4 و کمترین سمیت مربوط به نسبت 4:1 با میزان LC50 به ترتیب 3/32 و 7/71 µg/ml بود و در تمامی نسبت‌ها اثر آنتاگونیستی مشاهده شد (0/05p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر اثرات آنتاگونیستی ترکیب ژرانیول با بتاسیترونلول را روی لاروهای پشه کولکس پیپینس کمپلکس نشان داد.