تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر خودکارآمدی، کیفیت زندگی و رژیم درمانی بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر

Abstract

سابقه و هدف: بیماری های قلبی عروقی علت اصلی درصد زیادی از مرگ و میر ها در دنیاست. با بهبود در بقاء بیماران عروق کرونر طی دهه های اخیر، برنامه های خود‌ مراقبتی مستمر (آموزش و پیشگیری) بیشتر توصیه می‏ شوند. این تحقیق با هدف تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی، خودکارآمدی و تبعیت از رژیم ‌درمانی بیماران تحت جراحی عروق کرونر انجام گرفت. مواد و روش ­ها: این مطالعه نیمه ‌تجربی به صورت تک ‌گروهی از نوع مداخله ای قبل و بعد بر روی 85 نفر از بیماران تحت عمل پیوند عروق کرونر در بیمارستان‌ های تامین اجتماعی تهران در سال 1395 انجام شد. اطلاعات بر اساس پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی مک نیو (پایین‌‌ ترین نمره 27 و بالاترین نمره 189)، خودکارآمدی عمومی، (پایین ترین نمره 10 و بالاترین نمره 40) و پرسشنامه پژوهشگر ساخته رژیم‌ درمانی (3 حیطه رژیم ‌غذایی، رژیم‌ دارویی و فعالیت ‌بدنی)، (نمره هر حیطه 100-0 درصد، تبعیت نامطلوب: کمتر از 50% کل نمره، تبعیت مطلوب: بیش از 75% کل نمره)، گرد آوری شد. مداخله بر اساس مدل مراقبت پیگیر (آشنا سازی، حساس ‌سازی، کنترل، ارزشیابی) بود. جلسات آموزشی طی 4 هفته برگزار شد (مرحله 1 و 2) و طی 8 هفته بعد از آن، کنترل و ارزشیابی انجام شد. پرسشنامه ها قبل و 3 ماه پس از اجرای مداخله توسط بیماران تکمیل و مورد تجزیه ‌و‌ تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: یافته‌ ها نشان داد نمره کیفیت زندگی، خودکارآمدی و رژیم‌ درمانی بیماران قبل از مداخله به ترتیب 3/55±72/08، 2/48±25/08 و 9/61±180/18 بود که پس از مداخله به 0/63±85/13، 1/11±38/76 و 2/36±287/94 تغییر یافت. تفاوت معنی دار آماری بین میانگین نمره خودکارآمدی، کیفیت زندگی و رژیم‌ درمانی قبل و پس از مداخله وجود داشت (0/001p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، الگوی مراقبت پیگیر بر افزایش کیفیت زندگی، خودکارآمدی و رژیم درمانی بیماران تاثیر مثبت داشته است.