نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorپژوهان, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorعلیمرادیان, عباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:36:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:36:28Z
dc.date.available1399-08-23T07:36:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:36:28Z
dc.date.issued2020-03-01en_US
dc.date.issued1398-12-11fa_IR
dc.identifier.citationپژوهان, سعید, علیمرادیان, عباس. (1398). تاثیر هیپرگلیسمی مزمن القا شده با استرپتوزوتوسین بر اثرات تنفسی مرفین در موش های صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 22(1), 188-194.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-8885-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588024
dc.description.abstractسابقه و هدف: درد نوروپاتیک یک عارضه شایع دیابت است. امروزه از دارو‌های ضد درد اپیوئیدی مانند مرفین جهت تسکین درد نورپاتیک استفاده می‌شود. از آنجایی که تاکنون اثرات تنفسی مرفین در دیابت بررسی نشده است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هیپرگلیسمی مزمن بر اثرات تنفسی مرفین می باشد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر ن‍ژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه 8 تایی: گروه کنترل (تزریق بافر سیترات به عنوان حلال استرپتوزوتوسین)، گروه مرفین (تزریق بافر سیترات به عنوان حلال استرپتوزوتوسین، تزریق مرفین قبل از ثبت تنفسی)، گروه هیپرگلیسمی (تزریق استرپتوزوتوسین) و گروه هیپرگلیسمی- مرفین (تزریق استرپتوزوتوسین، تزریق مرفین قبل از ثبت تنفسی) تقسیم شدند. هیپرگلیسمی با تزریق داخل صفاقی mg/kg 35 استرپتوزوتوسین القا گردید. ثبت تنفس بوسیله دستگاه پلی تیسموگرافی انجام گردید. سپس حجم و فواصل تنفسی و تعداد تنفس جهت آنالیز در محیط نرم افزار متلب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ­ها: میانگین تعداد تنفس (در گروه هیپرگلیسمی 3/9±83  و گروه کنترل 4±101 (0/05>p))، ضریب تغییرات تعداد تنفس (در گروه هیپرگلیسمی 0/1±0/615 و گروه کنترل 0/07±1/05 (0/05>p))، میانگین حجم تنفس (در گروه هیپرگلیسمی 0/19±1/44 و گروه کنترل 0/11±1/1 (0/05>p)) و میانگین فواصل تنفس (در گروه هیپرگلیسمی 0/01±1/28 و گروه کنترل 0/03±0/93 (0/05>p)) بود. ضریب تغییرات حجم تنفسی (در گروه هیپرگلیسمی-مرفین 14/16±1/0 و گروه مرفین 0/1±1/68 (0/05>p))، میانگین حجم تنفسی (در گروه هیپرگلیسمی-مرفین 0/34±1/24 و گروه مرفین 0/04±0/37 (0/05>p)) و میانگین فواصل تنفسی (در گروه هیپرگلیسمی-مرفین 0/07±1/09 و گروه مرفین 0/05±0/74 (0/01>p) بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که هیپرگلیسمی باعث تغییر الگوی تنفس و پاسخ‌دهی سیستم تنفسی به مرفین می شود.fa_IR
dc.format.extent566
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدیابتfa_IR
dc.subjectالگوی تنفسfa_IR
dc.subjectمرفینfa_IR
dc.subjectسیستم تنفس.fa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleتاثیر هیپرگلیسمی مزمن القا شده با استرپتوزوتوسین بر اثرات تنفسی مرفین در موش های صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتجربیfa_IR
dc.contributor.department1- گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایرانfa_IR
dc.contributor.department2- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایرانfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue1
dc.citation.spage188
dc.citation.epage194


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد