بررسی تغییرات چشمی در بیماران تیروئیدی

Abstract

سابقه و هدف: بیماری چشمی تیروئیدی یک عارضه شایع مرتبط با بیماری گریوز و پرکاری تیروئید می باشد که در موارد شدید خطر از بین رفتن دید به صورت برگشت ناپذیر نیز وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه وضعیت حدت بینایی، عیوب انکساری، پروپتوزیس و انحراف چشمی این بیماران با افراد سالم می باشد. مواد و روش­ ها: این مطالعه هم گروهی تاریخی بر روی 65 بیمار چشمی تیروئیدی و 65 فرد سالم انجام شد. بیماران در دامنه سنی 24 تا 60 سال با سابقه بیماری تیروئید و افراد سالم از مراجعه کنندگان به درمانگاه چشم که فاقد بیماری تیروئید بودند انتخاب شدند. پروپتوزیس چشم بیماران با اگزوفتالمومتر نوع هلتر و حدت بینایی بیماران با روش اسنلن اندازه گیری شد. جهت تعیین عیوب انکساری بیماران از اتورفرکتومتر استفاده شد. یافته ­ها: از 65 بیمار مورد مطالعه 53 نفر (81/5%) مرد و 12 نفر (18/5%) زن بودند. عیب انکساری اسفر در افراد بیمار و سالم به ترتیب 2/44±0/85- دیوپتر و 1/26±0/46- دیوپتر بود. میانگین حدت بینایی در گروه بیمار و سالم به ترتیب 0/13±0/91 و 0/08±0/96 در واحد اسنلن بود (0/0001≥p). میانگین پروپتوزیس چشم در افراد بیمار و سالم به ترتیب 2/55±17/7 میلی متر و 1/86±16/05 میلی متر بود (0/0001≥p). میانگین آستیگماتیسم کل چشم در افراد بیمار و سالم به ترتیب 1/19±1/11- دیوپتر و 0/66±0/6- دیوپتر بود (0/0001≥p). نتیجه گیری: بالاتر بودن آستیگماتیسم و پروپتوزیس و کاهش حدت بینایی در بیماران تیروئیدی نسبت به افراد سالم نشان دهنده تاثیر بیماری تیروئید بر روی چشم بیماران می باشد.