ارتباط افسردگی با شاخص های پریودنتال در سالمندان شهر امیرکلا

Abstract

سابقه و هدف: پریودنتیت مزمن یک بیماری التهابی با پیشرفت آهسته است که اغلب در بالغین ایجاد می شود. در افراد سالمند به دلیل یکسری فاکتورهای سایکولوژیک مانند افسردگی و در نتیجه تغییر سطح کورتیزول ممکن است ایندکس های پریودنتال نیز تغییر کنند. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط افسردگی با شاخص های پریودنتال در افراد سالمند شهر امیرکلا انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه مورد- شاهدی که قسمتی از فاز دوم طرح کوهورت سالمندی (AHAP) با عنوان "بررسی وضعیت سلامت سالمندان شهر امیرکلا" می باشد، بر روی 300 نفر از سالمندان انجام شد. افراد پس از معاینه در دو گروه پریودنتیت (100 نفر) و کنترل (200 نفر) قرار گرفتند. در هر دو گروه وجود علائم افسردگی با استفاده از پرسشنامه GDS (Geriatric Depression Scale) که نمره 5 و بالاتر نشانه افسردگی می باشد و شاخص های پریودنتال شامل OHIS و PDI با معیار پریودنتیت PDI≥4 بررسی شدند. سپس دو گروه از نظر همراهی افسردگی با شاخص های پریودنتال با هم مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه 133 نفر زن (44/3%) و 167 نفر مرد (55/7%) بودند. در افراد مبتلا به پریودنتیت 35 نفر (35%) و در گروه سالم 61 نفر (30/5%) دارای علائم افسردگی بودند. میانگین نمره GDS در افراد مبتلا به پریودنتیت (3/68±3/70) از افراد سالم (3/40±3/49) اندکی بیشتر بود، اما همبستگی معنی داری بین GDS و PDI، مشاهده نگردید. سن بالا، جنس مرد، کاهش سطح تحصیلات و مصرف سیگار، در افراد مبتلا به پریودنتیت بیشتر بود، که فقط در مصرف سیگار و سطح تحصیلات از لحاظ آماری معنی دار بود (به ترتیب، 0/042p= و 0/009p=). در این مطالعه رابطه مثبت و ضعیفی بین سن و PDI مشاهده گردید (0/19r= و 0/001p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بین شاخص های پریودنتال و افسردگی ارتباط وجود دارد. اگرچه از لحاظ آماری معنی دار نبود اما به لحاظ بالینی اهمیت دارد.