علل مرگ نوزادان بستری شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان

Abstract

سابقه و هدف: برای کاهش مرگ نوزادی لازم است علل آن در هر منطقه و یا مرکز درمانی مورد بررسی قرار گیرد تا با اقدامات مناسب جهت بهبود کیفیت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی بتوان در راستای این هدف گام برداشت. مطالعه حاضر نیز در یکی از مراکز ارجاعی سطح سه مراقبت مادر و نوزاد به همین منظور انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مقطعی در بخــش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان آیت اله روحانی بابل طی سال های 1389 تا 1396 انجام گردید. علت فوت نوزادان بر اساس کد گذاری بین المللی مرگ بازبینی دهم (ICD10) و نیز براساس شواهد ازمایشگاهی و کلینیکی و پارا کلینیکی ثبت شده در پرونده ها استخراج و مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ ها: از تعداد کل 4029 نوزاد بستری در واحد مراقبت ویژه نوزادان، 276 نوزاد (6/7%) فوت شدند که از این تعداد 99 مورد (35/9%) مرگ در 24 ساعت اول بود. متوسط سالانه فوت 1/85±6/7 و سن حاملگی موارد فوت شده 4/77±29/9 هفته بود. این نوزادان با متوسط وزن تولد 810/04±1300/56 گرم به دنیا آمده بودند و به طور میانگین 10/14±7/99 روز عمر کردند. شایعترین علل فوت در نوزادان مورد بررسی شامل سپسیس و انعقاد منتشر داخل عروقی به دنبال آن با 33/4%، نارسی شدید کمتر از 26 هفته با 18/4%، ناهنجاری های بدو تولد (مثل مشکلات قلبی) با 14/8%، سندرم دیسترس تنفسی با 14/1% بوده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه هر چند سپسیس و نارسی شدید بیشترین علت مرگ پس از 24 ساعت اول بوده اند، اما درمان RDS نسبت به سپسیس وضعیت مطلوب تری داشته و می بایست برای کاهش سپسیس تمهیدات لازم به عمل آید.