غربالگری شنوایی نوزادان بستری در بخش نوزادان (سطح 3 و 2) بیمارستان کودکان امیرکلا

Abstract

سابقه و هدف: ناشنوایی یکی از عوارض جدی نوزادان درمان شده در بخش مراقبت ویژه می باشد. این مطالعه به منظور غربالگری اختلال شنوایی نوزادان درمان شده در بخش های سطح 3 و 2 بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی به مدت 20 ماه بر روی نوزادان بستری شده در بخش نوزادان در سطح 3 و 2 نوزادان بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. همه نوزادان قبل از ترخیص توسط گسیل صوتی (OAE) مورد آزمایش قرار گرفتند و آنهائیکه عدم پاسخ دو طرفه (REFR) داشتند، 15 روز بعد و عدم پاسخ یک طرفه 3 ماه بعد توسط ABR مورد آزمایش مجددا قرار گرفتند. پس از تعیین شدت شنوایی نوزادانی که مبتلا به اختلال شنوایی دو طرفه شدید و عمیق بودند از ماه سوم توسط سمعک مورد توانبخشی تحت درمان قرار گرفتند و مجددا در ماه نهم توسط ABR تست شدند در صورت عدم پاسخ مناسب پس از یکسالگی جهت پیوند حلزون به مراکز مربوطه ارجاع گردیدند. یافته ها: در مرحله اول از 363 نوزاد، 311 نفر (70/85%) از تست OAE گذر (PASS) و 52 نفر (33/14%) ارجاع گردیدند (95/17-70/10، %95 CI) از 52 مورد ارجاع شده جهت تعیین شدت اختلال شنوایی توسط ABR فقط 15 نوزاد 13/4% (19/6-108: 95%:CI) مبتلا به اختلال شنوایی متوسط، شدید و عمیق بودند که از این تعداد 3 نوزاد مبتلا به اختلال دو طرفه عمیق و 5 نوزاد مبتلا به اختلال شنوایی دو طرفه شدید بودند. در کل 2/2% (73/3-69/0: 95%: CI) نیاز به توانبخشی داشتند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع اختلال شنوایی عمیق و شدید در نوزادان درمان شده در بخش نوزادان تا زمانیکه غربالگری کل موالید در کشور انجام نگردد. لازم است حداقل همه نوزادان درمان شده در بخش نوزادان از نظر شنوایی مورد غربالگری و پیگیری و اقدام قرار گیرند.