یافته های رادیولوژیک در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن

Abstract

سابقه و هدف: کمردرد یکی از مشکلاتی است که بسیاری از انسان ها را در طول زندگی و بخصوص در سنین بالا درگیر می کند. هشتاد درصد مردم در طول زندگی خود کمردرد را تجربه کرده اند. با توجه به شیوع بالای کمردرد این مطالعه با هدف بررسی یافته های رادیولوژیک در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن (بیشتر از دو هفته) به انجام رسیده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 547 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل در سال 1380 به انجام رسید. کلیشه ساده رخ و نیمرخ لومبوساکرال و در موارد مشکوک به اسپوندیلولیزیس، گرافی مایل راست و چپ از بیماران به عمل آمد و یافته های رادیولوژیک آنها ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون های مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل و P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 408 زن (74.6%) و 131 مرد (25.4%) مورد بررسی قرار گرفتند. در 286 نفر از بیماران هیچ یافته رادیوگرافیک دیده نشد. بیشترین یافته ها مربوط به اسپوندیلولیزیس (21.6%) و باریک شدن فضای بین مهره ای L4-L5 برابر با 7.9% بود. ارتباط مستقیمی بین اسپوندیلولیستزی و باریک شدن فضاهای بین مهره ای بالاتر از L4 و flat back و باریک شدن فضای بین مهره ای L4-L5 و سن دیده شد (P<0.05). همچنین اسپوندیلولیستزی L4-L5 با (P=0.005) و باریک شدن فضای بین مهره ای L5-S1 با (P=0.041) در زنان بیشتر از مردان بود. نتیجه گیری: با توجه به این که بیش از نیمی از بیماران دارای یافته های مثبت رادیولوژیک بودند، قبل از انجام هرگونه اقدام درمانی در بیماران مبتلا به کمردرد (بیشتر از 2 هفته) انجام رادیوگرافی ساده لومبوساکرال ضروری به نظر می رسد.