مقایسه بیوپسی زیر مخاط با عضله رکتوم برای جستجوی سلول گانگلیون در تشخیص بیماری هیرشپرونگ

Abstract

سابقه و هدف: بیماری هیرشپرونگ شایعترین علت انسداد دستگاه گوارش تحتانی نوزادان می باشد، که در ابتدا تنها روش تشخیص، بیوپسی تمام ضخامت رکتوم بود، سپس ساکشن بیوپسی با هزینه و عوارض جراحی کمتری ابداع شد. با توجه به این که در ایران هنوز برای تشخیص بیماری از روش بیوپسی تمام ضخامت استفاده می شود، این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه بیوپسی ها از نظر وجود سلول گانگلیون در زیر مخاط و عضله انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 239 نمونه ارسالی به بخش پاتولوژی بیمارستان شهید بهشتی بابل طی سال های 80-1370 انجام شد و برش های متوالی نمونه های بیوپسی زیر مخاط و عضله (حداکثر 60 برش) مطالعه میکروسکوپی شدند. یافته ها: از 239 نمونه مورد مطالعه، 61 نفر دارای بیماری تشخیص داده شدند (19.3%) و 172 مورد در هر دو قسمت محتوی سلول گانگلیون بودند (54.4%). حساسیت زیر مخاط برای سلول گانگلیون 96.6% و هماهنگی دو ناحیه در فقدان سلول 100% بود. همچنین در مورد وجود سلول در دو لایه همبستگی معنی داری دیده شد (P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که هماهنگی بین برش های متوالی عضله و زیر مخاط را از نظر وجود سلول گانگلیون نشان داد، می توان از آن در تایید انجام روش ساکشن بیوپسی برای تشخیص بیماری بهره گرفت. همچنین فرض مساوی بودن احتمال وجود سلول در دو لایه تایید می شود.