تاثیر دگزامتازون داخل وریدی در میزان بروز تهوع، استفراغ و شروع تغذیه دهانی در آدنوتانسیلکتومی

Abstract

سابقه وهدف: عمل جراحی برداشتن لوزه و برداشتن لوزه سوم از اعمال جراحی رایج در کودکان محسوب می شوند. گرچه خونریزی بلافاصله پس از عمل با روشهای جدید جراحی کمتر دیده می شود ولی همچنان عوارض بعد از عمل از جمله تهوع، استفراغ، درد، اختلال در خوردن، کم آبی و تب بدنبال جراحی در بچه ها دیده می شود که شایعترین آنها تهوع و استفراغ است. جهت کنترل این عوارض اقدامات مختلفی صورت می گیرد. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر دگزامتازون وریدی قبل ازعمل جراحی در پیشگیری از تهوع و استفراغ پس ازعمل در کودکان صورت گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی در 50 کودک 12-2 ساله که تحت عمل جراحی برداشتن لوزه و لوزه سوم قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مورد (دریافت کنندگان دگزامتازون) و گروه شاهد (آب مقطر) تقسیم شدند. قبل از شروع عمل در گروه مورد دگزامتازون وریدی با دوز mg/kg1 و حداکثر mg25 و در گروه شاهد حجم معادل آب مقطر تزریق شد.یافته ها: 23 نفر از این کودکان در گروه شاهد و 27 نفر در گروه دگزامتازون قرار داشتند خصوصیات بیماران ( سن، جنس، وزن) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت ولی میزان بروز تهوع و استفراغ هم در ریکاوری (5/0±30/0 در گروه شاهد و 00/0 در گروه مورد با 007/0 Pvalue) و هم در بخش (9/0±82/0 در گروه شاهد و 6/0±22/0 در گروه مورد با 010/0 Pvalue) در گروه دگزامتازون به طور معنی داری کمتر بود. شروع تغذیه دهانی گروه شاهد1/0±96/1 ساعت و در گروه مورد 74/0±64/1 ساعت بود که با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دگزامتازون وریدی در کاهش آمار تهوع و استفراغ هم در مرحله زودرس (6 ساعت اولیه پس از عمل) و هم در مرحله دیررس (24-6 ساعت) موثر بوده است ولی در شروع تغذیه دهانی در بخش تاثیری نداشته است.