مقایسه طول بی دردی و تهوع و استفراغ بوپیواکائین همراه با بوپرونورفین با بوپیواکائین تنها در بی حسی نخاعی

Abstract

سابقه و هدف: درد، تهوع و استفراغ بعد از عمل شایعترین مشکلات بیماران در اتاق ریکاوری و پس از آن می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مدت زمان بی دردی و عوارض آن در استفاده از بوپیواکائین و لیدوکائین به همراه بوپرونورفین با بوپیواکائین تنها انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمائی بالینی بر روی 187 نفر از بیماران 60-16 ساله مراجعه کننده به بیمارستانهای بابل که کاندید جراحی هرنیارافی و ارتوپدی اندام تحتانی بودند انجام شده است. بیماران به سه گروه تقسیم شدند ، گروه اول 2 میلی لیتر لیدوکائین5% همراه 50 میکرو گرم بوپرونورفین، گروه دوم 2 میلی لیتر بوپیواکائین (5/0%) همراه 50 میکروگرم بوپرونورفین و گروه سوم 2 میلی لیتر بوپیواکائین (5/0%) تنها دریافت کردند. اطلاعات به دست آمده شامل سن، جنس، طول بی دردی بر اساسVisual-Analogue Scoreو تهوع و استفراغ و نیز خارش و احتباس ادراری بررسی و ثبت شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که زمان متوسط شروع درد در گروهی که تحت درمان با بوپیواکائین و بوپرونورفین (8 ساعت) قرار داشتند بیشتر از لیدوکائین و بوپرونورفین (8/5 ساعت) و بوپیواکائین تنها (4 ساعت) بوده است (001/0>p). همچنین مدت زمان شروع درد شدید (نیاز به مسکن) در گروه بوپیواکائین و بوپرونورفین (8/10 ساعت) بیشتر از گروههای دیگر (9/7 و 3/6 ساعت) بود (001/0>p). میزان تهوع و استفراغ بین گروهها اختلاف معنی داری نداشت، اما خارش و احتباس ادراری در گروهی که تحت درمان با بوپیواکائین و بوپرونورفین قرار گرفتند بیشتر از سایر گروهها بود (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از ترکیب بوپیواکائین و بوپرونورفین موجب بی دردی طولانی تری شده است. لذا این ترکیب برای بی حسی نخاعی توصیه می شود.