اثر فرمالدهید بر بافت بینابینی لوله های سمینیفردربیضه موش های Balb/c

Abstract

سابقه و هدف: فرمالدهید یکی از ترکیبات شیمیایی است که در سطح گسترده ای در صنعت و نیز برای مقاصد بهداشتی و فرآورده های دارویی استفاده می شود. پژوهش قبلی حاکی از اثر آن بر ساختار لوله های سمینیفر بافت بیضه و کاهش روند اسپرماتوژنز بود. در این پژوهش تغییرات احتمالی جمعیت سلول های لیدیگ و روند گسترش عروق بافت بیضه نیز مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روشها: 20 موش نر بالغ نژاد Balb/c به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی برای مدت 10 روز با مقدار 0.25mg/kg فرمالدهید محلول در سرم فیزیولوژی مورد تجویز داخل صفاقی قرار گرفتند. این عمل در گروه کنترل فقط با مقدار مشابهی از سرم فیزیولوژی تکرار گردید. پس از پایان دوره، همه نمونه ها پس از بیهوشی قطع نخاع گردیده و بیضه های آنان پس از آماده سازی بافتی با استفاده از متدهای ایمونوهیستوشیمیایی مبتنی بر بکارگیری آنتی بادی PCNA مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از شمارش سلول های لیدیگ در بافت بینابینی لوله های سمینیفر نشان داد که به شکلمعنی داری تعداد این سلول ها در گروه تجربی کمتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 42 در مقابل 66 سلول در میلیمتر مکعب). بعلاوه در گروه تجربی، در سلول های باقیمانده درجاتی از چروکیدگی و پیکنوز دیده شد که نشانگر کروماتولیز سلولی است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تجویز فرمالدهید ممکن است تغییرات ساختاری بارزی در دستگاه تولید مثلی جنس نر از جمله بافت بینابینی بیضه پدید آورده و با تحت تاثیر قرار دادن جمعیت سلول های لیدیگ منجر به مرگ آنها شود.