تاثیر سن و جنس بر لکنت زبان در دانش آموزان شهر بابل در سال تحصیلی 90 - 1389

Abstract

خلاصهسابقه و هدف: یکی از نیازهای بشری در زندگی روزمره، برقراری ارتباط می باشد که ساده ترین شیوه آن نیز گفتار است. هرگونه اختلالی در روانی گفتار یا لکنت زبان در این توانایی اشکال ایجاد می نماید. طبق گزارشات شیوع شناسی لکنت به گویندگان انگلیسی زبان مرتبط می باشد و پژوهش های چندانی در کشورمان انجام نشده است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سن و جنس بر لکنت زبان در سنین مختلف دانش آموزان شهر بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در سال تحصیلی 90-1389 بر روی 33331 دانش آموز از 139 مدرسه مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه شهر بابل به صورت سرشماری انجام شد. نمونه ها توسط معلمین، مشاوران و کارشناسان گفتار درمانگر (طی گفتگوی کوتاه با دانش آموزان) معرفی شده و نمونه گفتار آزاد، گفتار توصیفی و خواندن متن این دانش آموزان با استفاده از یک دستگاه mp4 ثبت گردید. فراوانی ناروانی در گفتار ایشان بر اساس فرمول [(pw+ss).ru]+(2dp) محاسبه گردیده و افراد دارای نمره بالاتر از4 به عنوان افراد لکنتی در نظر گرفته شده و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از میان کل دانش آموزان شهر بابل، 381 نفر (1/1%) دارای لکنت بودند. شیوع لکنت در مقطع ابتدائی 5/1% (221 نفر از 14542 نفر)، مقطع راهنمائی 9/0% (116 نفر از 12245 نفر) و متوسطه 7/0% (44 نفر از 6544 نفر) محاسبه شد که این میزان در مقاطع مختلف دارای تفاوت معنی داری بود (001/0 p?). در مقایسه جنسیت نیز، درصد افراد لکنتی در پسران4/1% (در حدود 204 نفر از 14369 نفر) و در دختران 9/.% (177 نفر از 18962 نفر) بدست آمد (001/0 p?). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع لکنت در پسران بیشتر از دختران بوده و با افزایش سن میزان لکنت کاهش می یابد.