پیش بینی خطر سقط خودبخودی با استفاده از شاخص های سونوگرافی

Abstract

خلاصهسابقه و هدف: سقط خودبخودی 80 درصد موارد، در 12 هفته اول رخ میدهد. اطلاعات اندکی درباره ارزش پیشگویی کننده شاخص های سونوگرافی در پیش بینی خطر سقط خودبخودی در دسترس است. هدف از این مطالعه پیش بینی خطر سقط خودبخودی با استفاده از شاخص های سونوگرافی می باشد. مواد و روشها: این مطالعه آینده نگر بر روی 239 زن باردار با سیکل قاعدگی منظم انجام شد. برای تمام بیماران در 8-6 هفته حاملگی با سونوگرافی واژینال، قطر ساک حاملگی، قطر کیسه زرده طول فرق سری اندازه گیری و ضربان قلب رویان از طریق سونوگرافی داپلر رنگی ثبت گردید. سپس بیماران در فواصل 4-3 هفته تا انتهای 20 هفته حاملگی پیگیری و ارزیابی شدند. یافته ها: از 239 زن باردار مورد بررسی، در (5/92%) 221 نفر بعد از 20 هفته حاملگی، بارداری ادامه یافت و (5/7%) 18 حاملگی منجر به سقط، قبل از هفته 20 بارداری شد. بین سن حاملگی و ضربان قلب رویان در افرادی که حاملگی آنان منجر به سقط نشده بود رابطه معنی داری وجود داشت (001/0>p و31/0=r). از بین متغیر های سونوگرافی برای پیش بینی خطر سقط در بارداری، ضربان قلب رویان قدرت پیش گویی کننده بیشتری را نسبت به سایر متغیر ها دارا می باشد (003/0p=، 94/0-77/0 95% CI، 85/0OR). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که ضربان قلب رویان نسبت به سایر شاخص های سونوگرافی ارزش پیش گویی بیشتری را در سقط دارد.