مقایسه تظاهرات بالینی، اسمیر مرطوب و پاپ اسمیر با کشت در محیط Dorset جهت تشخیص تریکوموناس واژینالیس در زنان مشکوک به تریکومونیازیس

Abstract

سابقه و هدف: تریکومونیازیس یک عفونت سیستم ادراری-تناسلی است که تقریبا در تمام موارد از طریق تماس جنسی منتقل می شود. این مطالعه با هدف مقایسه تظاهرات بالینی و چند روش پاراکلینیکی مختلف جهت تعیین ساده ترین و با کفایت ترین روش تشخیصی در زنان مشکوک به عفونت تریکومونایی انجام شده است تا صرفا زنان آلوده تحت درمان قرار گیرند و از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها و ایجاد سوش های مقاوم به درمان جلوگیری شود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 150 زن مراجعه کننده به درمانگاه ها و کلینیک های تخصصی زنان که در سنین باروری 50-15 سال بوده و علائم بالینی مشکوک به تریکومونیازیس را داشتند با اخذ اطلاعات لازم توسط پرسشنامه و همزمان تهیه نمونه واژینال جهت کشت و لام مرطوب و پاپ اسمیر انجام گرفت و سپس اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در 150 بیمار مشکوک به تریکومونیازیس، میانگین سنی 30.56 سال بود. شایع ترین شکایت بیماران بعد از ترشحات واژینال پایدار، بدبو، کف آلوده و زرد رنگ، درد در حین مقاربت و خارش در ناحیه ژنیتالیا بود. همچنین شایع ترین علامت موجود در معاینه بالینی مشاهده ترشحات زرد رنگ و کف آلود همراه با قرمزی و التهاب سرویکس بود. در 28 مورد (18.76%)، اسمیر مرطوب و پاپ اسمیر و کشت به طور همزمان مثبت شدند. در 38 مورد فقط پاپ اسمیر مثبت بود (25.3%) و بقیه موارد منفی بودند. نتیجه گیری: اسمیر مرطوب (Wet smear) از بالاترین حساسیت و ویژگی جهت شناسایی تریکوموناس واژینالیس در زنان مشکوک به تریکومونیازیس برخوردار می باشد و از آنجایی که میزان موارد مثبت کاذب براساس تظاهرات بالینی بالا می باشد باید تست تاییدی قبل از شروع درمان درخواست گردد.