تغییر بیان ژن mexB در جدایه‌های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به سیپروفلوکساسین تحت تیمار با سیلیبینین انکپسوله در نانوذرات

Abstract

سابقه و هدف: سیلیبینین (سیلیبین) یک ترکیب فعال سیلیمارین با فعالیت‌های ضدباکتریایی است. در جدایه‌های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به سیپروفلوکساسین افزایش بیان ژن mexB گزارش شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی بیان ژن mexB در جدایه‌های سودوموناس آئروژینوزای تیمار شده و تیمار نشده با سیلیبینین بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جدایه های سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان ها و آزمایشگاههای استان گیلان تهیه شد. بعد از تعیین حساسیت به چند آنتی بیوتیک (دیسک دیفیوژن و MIC)، 5 جدایه سودوموناس آئروژینوزای مقاوم تحت تیمار با سیپروفلوکساسین (1/2MIC) به تنهایی (گروه 1) و در ترکیب با سیلیبینین انکپسوله در میسل (نانوذرات) (گروه 2) قرار گرفت. بعد از 24 ساعت، استخراج RNA و سنتز cDNA در گروه 1 و 2 صورت گرفت و بیان ژن mexB به روش Realtime-PCR کمی (Q-RT-PCR) و معادله 2-ΔΔCT ارزیابی گردید. یافته­ ها: در این مطالعه از 69 جدایه سودوموناس آئروژینوزا، 33/33% به روش دیسک دیفیوژن و 37/68% به روش MIC مقاوم به سیپروفلوکساسین تشخیص داده شدند. نتایج نشان داد که سیلیبینین انکپسوله در نانوذرات (µg/ml400)، مرگ را در جدایه‌های مقاوم تحت تیمار با سیپروفلوکساسین (1/2MIC) تا 50% القاء می‌کند. در سلولهای تحت تیمار با سیلیبینین و سیپروفلوکساسین کاهش بیان ژن mexB در مقایسه با سلولهای تحت تیمار با سیپروفلوکساسین به تنهایی آشکار شد. نتیجه­ گیری: به نظر می رسد سیلیبینین از طریق کاهش بیان ژنهای درگیر در سیستم های افلاکس پمپ نظیر mexB باعث افزایش تأثیر سیپروفلوکساسین در مهار رشد سودوموناس آئروژینوزا شود.