مقایسه اثربخشی فورازولیدون و آموکسی سیلین با مترونیدازول و آموکسی سیلین در رژیم های چهار دارویی با دز و مدت درمان متوسط جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری

Abstract

سابقه و هدف: ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بعنوان یک اقدام موثر در درمان بیماری زخم پپتیک، گاستریت مزمن و لنفوم Malt معده شناخته شده است. اخیراً فورازولیدون تاثیر نوید بخشی داشته است و تقریبا جایگزین مترونیدازول شده است. این مطالعه به منظور اثر بخشی دو رژیم چهار دارویی حاوی فورازولیدون یا مترونیدازول در بابل انجام شد.مواد و روشها: 103 بیمار با شکایت سوء هاضمه و تشخیص آندوسکوپیک عفونت هلیکو باکتر پیلوری وارد مطالعه شدند. وضعیت HP بوسیله مطالعه هیستولوژیک نمونه های بیوپسی و تست اوره آز سریع (RUT)، بررسی گردید. بیماران به طور تصادفی در یکی از دو گروه درمانی قرار گرفتند: گروهABRM (آموکسی سیلین 500 میلی گرم سه بار در روز، بیسموت ساب سیترات 120 میلی گرم سه بار در روز، رانیتیدین 150 میلی گرم دوبار در روز و مترونیدازول 250 میلی گرم سه بار درروز) و گروهABRF (همان رژیم درمانی ولی بجای مترونیدازول فورازولیدون 100 میلی سه بار در روز) تجویز گردید. تمام آنتی بیوتیک ها به مدت 10 روز ولی BR برای 20 روز داده شدند. چهار هفته پس از قطع آنتی بیوتیک ها، آندوسکوپی تکرار شد. اثر بخشی ریشه کنی بوسیله مطالعات هیستولوژیک و RUT ارزیابی شد.یافته ها: از مجموع 103 بیمار (1/96%)، 96 نفر مطالعه را به طور کامل به پایان رساندند. 46 نفر با میانگین سنی 42 سال (طیف سنی 75-20 سال) و 50 بیمار با میانگین سنی 40 سال (طیف سنی 71-18 سال) به ترتیب تحت درمان با رژیم ABRM و ABRF قرار گرفتند. تظاهرات کلینیکی در دو گروه تحت درمان یکسان بود. میزان ریشه کنی Per-Protocol در دو گروه ABRM وABRF به ترتیب 3/54% و 60% بوده است(362/0=p).نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که هر دو رژیم درمانی در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری تاثیرات یکسانی دارند.