تولید پروتئین نوترکیب سیالیداز-کمپ و تهیه نانوذرات کایتوزان حامل آن به منظور استفاده بعنوان کاندیدای واکسن پروپیونی باکتریوم آکنه
(ندگان)پدیدآور
ضرغام, پروینحشمتی, معصومهمنصوری, کوثرامانی, جعفرسلیمیان, جعفراحمدی, علینوع مدرک
Textتجربی
زبان مدرک
فارسیچکیده
سابقه و هدف: آکنه ولگاریس یکی از شایعترین بیماریهای پوستی است که فشار روحی زیاد و هزینه بالایی برای بیماران دارد. درمانهای موجود کارایی پایینی داشته و شامل آنتی بیوتیک ها و داروهای ضدالتهابی هستند که با توجه به ماهیت مزمن بیماری بویژه در سنین جوانی، عوارض زیادی از جمله مقاومت آنتیبیوتیکی و واکنشهای آلرژیک دارند. به همین دلیل یکی از رویکردهای جدید درمانی، استفاده از واکسن درمانی با کمک خود باکتری و یا اجزای آن است. هدف از این مطالعه تولید نانوذرات حامل پروتئین نوترکیب CAMP-Sialidase به عنوان یک آنتیژن کایمریک جدید برای استفاده در واکسن درمانی بیماری اکنه میباشد.
مواد و روش ها: جهت بیان پروتئین نوترکیب CAMP-Sialidase از میزبان E. coli BL21 DE3 استفاده شد. تخلیص پروتئین به روش ترکیبی اوره-ایمیدازول و با استفاده از ستون نیکل-نیتریلو استیک اسید انجام شد. پروتئین نوترکیب با روش وسترن بلاتینگ با آنتیبادی ضد هیستیدین مورد تایید قرار گرفت. سپس نانوذرات بارگذاری شده با پروتئین نوترکیب به روش ژلاسیون یونی کایتوزان با تریپلیفسفات تهیه شدند. در نهایت اندازه و پتانسیل زتای نانوذرات با دستگاه DLS تعیین گردید.
یافته ها: پس از بیان و تخلیص، پروتئین نوترکیب CAMP-Sialidase مورد تایید قرار گرفت. اندازه و پتاسیل زتای نانوذرات حاوی پروتئین نوترکیب CAMP-Sialidase با غلظت 0/6 میلیگرم بر میلیلیتر از طریق دستگاه DLS بترتیب 80 نانومتر و 27+ میلی ولت تعیین گردید. میزان بارگذاری پروتئین در نانوذرات 88 درصد تعیین شد.
نتیجه گیری: نتایج نشان میدهد که پروتئین نوترکیب بصورت کاملا سالم بیان شده و بطور موفقیتآمیزی در داخل نانوذرات کایتوزان کپسوله شده است.
کلید واژگان
آکنه ولگاریسپروتئین CAMP-Sialidase
نانوذره کایتوزان
واکسن درمانی
نانوبیوتکنولوژی(ریز زیست فناوری)
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2018-02-011396-11-12
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی بابلسازمان پدید آورنده
1- گروه آموزشی علوم سلولی مولکولی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد اسلامی-تهران-ایران1- گروه آموزشی علوم سلولی مولکولی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد اسلامی-تهران-ایران
2- مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت های غذایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات میکروبیولوژی کاربردی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت های غذایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت های غذایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
4- مرکز تحقیقات بیولوژی مولکولی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت های غذایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
شاپا
1561-41072251-7170




