ارتباط بین شدت انحراف سپتوم بینی با پنوماتیزاسیون ماستوئیدها و اوتیت مزمن

Abstract

سابقه و هدف: انحراف سپتوم بینی (Nasal Septum Deviation=NSD) یکی از عوامل مطرح کننده در بروز اوتیت مزمن و پنوماتیزاسیون سلول های هوایی ماستویید مطرح شده است. در این مطالعه تأثیر NSD بر پنوماتیزاسیون سلول های ماستویید و همچنین رابطه NSD با اوتیت مزمن با استفاده از سی تی اسکن مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش­ ها: در این مطالعه مقطعی 75 سی تی اسکن پارانازال سینوس با mastoid view که دارای NSD بودند، بررسی شد. بیماران بر اساس میزان NSD به سه گروه خفیف (انحراف کمتر از9 درجه، 25 بیمار)، متوسط (انحراف بین 15-9 درجه، 25 بیمار) و شدید (انحراف مساوی یا بیشتر از15 درجه، 25 بیمار) تقسیم شدند. اوتیت مزمن به صورت وجود تخریب استخوانی یا اسکلروز همراه با وجود مایع توده یا تغییرات ساختاری در سلول های هوایی استخوان تمپورال تعریف گردید. پنوماتیزاسیون ماستویید ها به صورت چشمی و به صورت تشکیل سلول های هوایی در ماستویید ها مشخص گردید. یافته ها: تفاوت معنی داری از لحاظ فراوانی پنوماتیزاسیون ماستویید بین NSD خفیف (25 بیمار، 100%)، متوسط (25 بیمار، 100%) و شدید (23 بیمار، 92%) وجود نداشت (0/128p=). اما فراوانی اوتیت مزمن به طور معنی داری در NSD شدید (13 بیمار، 52%) بیشتر از گروههای خفیف (4 بیمار، 16%) و متوسط (9 بیمار،36%) بود (0/028p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شدت NSD تاثیری بر روی پنوماتیزاسیون ماستویید ندارد اما NSD شدید منجر به فراوانی بیشتر اوتیت می گردد.