مقایسه تأثیر آموزش همتامحور و آموزش پرسنل بهداشتی درمانی بر آگاهی، نگرش و عملکرد فرهنگیان نسبت به اهدای عضو

Abstract

سابقه و هدف: کمبود عضو اهدایی از محدودیت­های اساسی پیوند اعضا می­باشد. ارتقای اهدای عضو نیازمند افزایش آگاهی و ایجاد نگرش مثبت از طریق آموزش با شیوه­های خاص می­باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر آموزش همتامحور و آموزش پرسنل بهداشتی درمانی برآگاهی، نگرش و عملکرد فرهنگیان مرتبط با اهدای عضو انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار بر روی 120 نفر از فرهنگیان که بطور تصادفی در سه گروه 40 نفره همتامحور، پرسنل- بهداشتی درمانی و کنترل تخصیص یافتند، انجام شد. دو گروه مداخله تحت جلسات آموزشی قرار گرفتند. اطلاعات قبل و بعد از مداخله از طریق پرسشنامه سه گروه در سه حیطه آگاهی، نگرش و عملکرد جمع­آوری شده و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته­ ها: اغلب فرهنگیان (33/58 %) مؤنث بودند. 66/61 % دارای مدرک کارشناسی و 83/60 % در مقطع ابتدایی تدریس می­کردند. میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد افراد نسبت به اهدای عضو در دو گروه مداخله قبل (در گروه همتامحور به ترتیب 12/2±52/11، 24/10±05/92 و 42/1±87/1 و در گروه پرسنل بهداشتی-درمانی به ترتیب 00/3±30/11، 92/10±73/90 و29/1±38/1) و بعد از مداخله(در گروه همتامحور به ترتیب 13/1±47/15، 70/5±78/98 و 50/0±53/3 و در گروه پرسنل بهداشتی-درمانی به ترتیب 49/1±13/15، 52/5±95/96 و 81/0±05/3)، تفاوت معنی داری داشت (05/0>p)، میانگین نمره نگرش و عملکرد فرهنگیان در گروه همتامحور بطور معنی داری بیشتر از دیگر گروهها بود (05/0P<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش همتامحور روشی مؤثرتر در کنار آموزشی پرسنل بهداشتی- درمانی، جهت ارتقا و نهادینه کردن اهدای عضو می باشد.