شیوع عفونت‌های بیمارستانی در بیمارستان‌های ایران

Abstract

سابقه و هدف: عفونت‌های بیمارستانی یکی از مشکلات عمده بهداشتی و درمانی است و با افزایش مدت اقامت بیمار در بیمارستان، احتمال ابتلا و مرگ‌ومیر ناشی از آن بیشتر شده و موجبات افزایش هزینه‌های درمانی می‌گردد، لذا هدف از این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز بررسی شیوع عفونت‌های بیمارستانی در ایران است. مواد و روش‌ها: این مطالعه با روش سیستماتیک و متاآنالیز در محدوده سالهای 1396-1380 انجام شد، مقالات مرتبط با موضوع، با استفاده از کلیدواژه‌های فارسی عفونت های بیمارستانی، بیمارستان، ایران و واژه‌های انگلیسی Nosocomial infections, Hospital, Iran در مطالعات توصیفی و مقطعی، از طریق جستجو در پایگاه‌های SID & Magiran ، PubMedو Scopus و ScienceDirect و Google Scholar مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات تحلیلی و مداخله ای از فهرست مطالعه خارج شدند. یافته‌ها: تعداد 578 مقاله شرایط اولیه ورود به مطالعه را داشتند، که درنهایت با حذف 568 مقاله غیرمرتبط با موضوع و کیفیت پایین، طی بررسی‌های ثانویه نهایتاً 10 مقاله وارد فرآیند فراتحلیل شد، شیوع کلی عفونت های بیمارستانی در بیمارستان‌های ایران 4/6 درصد (8/1-2/6 درصد: حدود اطمینان 95%) به دست آمد، بیشترین شیوع عفونت­های بیمارستانی در سنندج با 15/6 درصد (22/1-10/82 درصد: حدود اطمینان 95%) و کمترین آن در ارومیه با 4/0 درصد (1/01-0/1 درصد: حدود اطمینان 95%) به دست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عفونت بیمارستانی در ایران شیوع پایین دارد، اما توجه و نظارت بیشتر بر کنترل عفونت های بیمارستانی در بیمارستان های کشور به منظور رسیدن به سطوح استاندارد ضروری می باشد.