نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبرزگر امیری M‏Sc،, سمیهfa_IR
dc.contributor.authorابراهیمی وسطی کلایی P‏hD*, سهیلاfa_IR
dc.contributor.authorساروی M‏D،, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorبالغی B‏Sc،, مهرانگیزfa_IR
dc.contributor.authorبیژنی M‏D, ،علیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:33:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:33:15Z
dc.date.available1399-08-23T07:33:15Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:33:15Z
dc.date.issued2013-05-01en_US
dc.date.issued1392-02-11fa_IR
dc.identifier.citationبرزگر امیری M‏Sc،, سمیه, ابراهیمی وسطی کلایی P‏hD*, سهیلا, ساروی M‏D،, مهرداد, بالغی B‏Sc،, مهرانگیز, بیژنی M‏D, ،علی. (1392). بررسی ارتباط بین سطح سرمی منیزیم و پروتئین واکنشی C در مبتلایان به سندرم حاد کرونر. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 15(3), 70-78.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-4413-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/587689
dc.description.abstractخلاصهسابقه و هدف: التهاب نقش مهمی در شروع و پیشرفت بیماری‌های قلبی - عروقی دارد. بر اساس شواهد بالینی و تجربیات حیوانی انجام شده احتمال دارد منیزیوم در پدیده التهاب دخالت داشته باشد. هدف از این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی منیزیوم و پروتئین واکنشی C در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونر بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 بیمار (45 مرد و 55 زن) مبتلا به بیماری شریان کرونر بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی بیمارستان آیت الله روحانی شهرستان بابل، انجام شد. ابتدا اطلاعات دموگرافیکی افراد توسط تکمیل پرسشنامه ثبت گردید، سپس سطح سرمی منیزیم، پروتئین واکنشی C، LDL، HDL، تری گلیسرید و کلسترول تام در اولین روز بستری با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده میانگین سطح سرمی منیزیم در مردان(mg/dl 05/0±2) به صورت معنی‌داری کمتر از زنان (mg/dl 04/0±14/2) بود (05/0p<). بعد از همسان‌سازی نمونه‌ها از نظر سن، BMI و فاکتورهای خطر مشخص شد سطح سرمی منیزیم در گروه بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد (AMI)(mg/dl 04/0±9/1) به صورت معنی‌داری پایین تر از بیماران مبتلا به آنژین صدری(UA)(mg/dl 04/0±2/2) است (001/0>p). هم چنین بین سطح سرمی منیزیم و CRP همبستگی منفی دیده شد. طوریکه با افزایش مقدار سرمی منیزیوم مقدار CRP کاهش یافت (01/0>p و 703/0- =r). هم‌چنین بین سطح سرمی منیزیم و مقدار CRP و مدت زمان بستری شدن بیماران نیز ارتباط معنی‌داری دیده شد (به ترتیب 55/0- =r، 01/0=p و 5/0=r، 01/0=p). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد با افزایش سطح سرمی منیزیوم شدت التهاب و طول دوره بستری در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونر کاهش می یابد. از این رو احتمال دارد اندازه‌گیری و تصحیح سطح سرمی منیزیوم در بهبود شرایط بالینی این افراد دخالت داشته باشد.fa_IR
dc.format.extent266
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectسندرم حاد کرونرfa_IR
dc.subjectالتهابfa_IR
dc.subjectپروتئین واکنشی Cfa_IR
dc.subjectمنیزیومfa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleبررسی ارتباط بین سطح سرمی منیزیم و پروتئین واکنشی C در مبتلایان به سندرم حاد کرونرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue3
dc.citation.spage70
dc.citation.epage78


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد