بررسی اثر کورکومین بر تغییرات بافت کبد در موش های صحرایی آدرنالکتومی شده

Abstract

خلاصهسابقه و هدف: کورکومین دارای خواص آنتی اکسیدانی بوده و اثر محافظتی بر کبد دارد. از طرفی غده آدرنال در متابولیسم کربوهیدرات ها، ایمنی بدن و هماتولوژی نقش دارد و کبد را متاثر می نماید. در صورت کم کاری یا برداشت غده آدرنال در برخی از شرایط و تاثیر آن بر کبد و با توجه به مصرف فراوان زرد چوبه بعنوان چاشنی غذایی، هدف از این مطالعه بررسی تغییرات بافت کبد در موشهای آدرنالکتومی شده و تاثیر کورکومین بر این تغییرات می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار در 5 گروه شامل شاهد، تیمار شده با کورکومین (بدون آدرنالکتومی)، آدرنالکتومی شده و آدرنالکتومی شده تحت درمان با کورکومین و شم تقسیم شدند. هر دو غده آدرنال تحت بیهوشی با ایجاد برش دوطرفه در پشت موشها برداشت شدند و محل برش بخیه گردید. کورکومین با دوز 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در پایان از کبد موشها نمونه گیری و مقاطع بافتی تهیه شده با میکروسکوپ نوری بررسی گردید و تعداد سلول های تغییر شکل یافته، سلول های کوپفر و حضور سلول های التهابی شمارش و ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سلول های دفرمیته از 5/0±6/21 در گروه شاهد به 5/3±8/52 در گروه آدرنالکتومی رسید (0001/0p<). میانگین سلول های کوپفر در گروه شاهد 27/0±4/5 و در گروه آدرنالکتومی 2/3±6/15 بود (0001/0p<). با تجویز کورکومین تعداد این سلول ها و تغییرات بافت کبد بطور معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که کورکومین بعنوان آنتی اکسیدان طبیعی اثر محافظتی بر بافت کبد دارد و می تواند تغییرات حاصل از آدرنالکتومی در بافت کبد را کاهش دهد.