مقایسه لتروزول و کلومیفن سیترات در تحریک تخمک گذاری در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

Abstract

سابقه و هدف: کلومیفن سیترات در درمان اولیه زنان نابارور بدون تخمک گذاری، می باشد. چند قلویی، فولیکول های متعدد و مهار رشد آندومتر از عوارض آن می باشد. امروزه استفاده از لتروزول بجای کلومیفن در تحریک تخمک گذاری مطرح شده است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر لتروزول و کلومیفن در تحریک تخمک گذاری در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOs) انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 107 بیمار PCOs انجام گرفت. بیماران بطور سیستمایتیک به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (57 نفر) mg/day100 کلومیفن سیترات و گروه دوم (50 نفر) mg/day5 لتروزول در روزهای 7-3 قاعدگی دریافت کردند. زمان تشکیل فولیکول بالغ، به بیماران 10000 واحد گنادوتروپین کوریونی انسان (hCG) تزریق و 34 ساعت بعد، تلقیح داخل رحمی (IUI) انجام گرفت سپس تعداد، اندازه و سرعت رشد فولیکول ها، ضخامت اندومتر، میزان تخمک گذاری و حاملگی در دو گروه بررسی شد. یافته ها: تعداد و اندازه فولیکول بالغ در دو گروه مشابه بود. میزان حاملگی در گروه لتروزول 6% بیشتر از گروه کلومیفن بود (20% در مقابل 14%) که اختلاف معنی دار نبود. ضخامت اندومتر مناسب در گروههای لتروزول و کلومیفن بترتیب 64 و 9/64 درصد بود. در 86% از بیماران گروه لتروزول فولیکول بالغ تشکیل شد که همگی تخمک گذاری نمودند، در حالیکه فولیکول بالغ در 72% از گروه کلومیفن ایجاد شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که لتروزول می تواند در حد کلومیفن سیترات در تحریک تخمک گذاری و حاملگی در بیماران PCOs موثر باشد.