بررسی عوامل خطر ابتلای به عفونت ویروس هپاتیت (C (HCV در افراد مبتلا به عفونت HIV در شیراز

Abstract

سابقه و هدف: ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت C (HCV) و HIV از مسائل اصلی سیستم بهداشتی جوامع است. به دلیل تشابه روشهای انتقال HCV و HIV، ابتلای همزمان به این دو عفونت بسیار شایع است. غیراز مصرف داروهای تزریقی وریدی درمورد سایرراههای انتقال HCV در بین بیماران مبتلا به عفونت HIV اتفاق نظر وجود ندارد. این مطالعه به منظور بررسی راههای انتقال HCV در بین بیماران مبتلا به عفونت HIV انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مورد – شاهدی بر روی 100 زوج مبتلا به HIV که همزمان مبتلا به HCV انجام شد. هر زوج از یک بیمار مبتلا به عفونت HCV و یک بیمار عدم ابتلا به عفونت HCV تشکیل گردید. گروهها از نظر سن، جنس و وضعیت تاهل با هم همسان بودند. در این افراد ارتباط بین ابتلا به عفونت HCV و عوامل خطر وضعیت سکونت، زندانی شدن، تزریق داروهای وریدی، تماس جنسی خارج از خانواده، دریافت خون قبل از سال 1372، ابتلا به بیماریهای سوزاک، سل و ایدز، انجام خالکوبی و ابتلای به عفونت HBV با استفاده از مدل لجستیک کاندیشنال مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تزریق داروهای وریدی غیرمجاز(OR=3.47 %CI: 1.14-10.63)، سابقه زندانی شدن (OR= 3.5 %95 CI:1.005-10.63) و انجام عمل خالکوبی در زندان (OR= 4.27 %95 CI: 1.24-14.7) بطور مستقل با ابتلا به عفونت همزمان HCV در افراد مبتلا به HIV همبستگی نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ابتلای به عفونت همزمان با HIV و HCV، با عوامل خطر سابقه زندانی شدن، تزریق داروهای وریدی و انجام خالکوبی مرتبط است.