مصرف همزمان آلپرازولام و ایبوپروفن در حمله حاد میگرن

Abstract

سابقه و هدف: میگرن یکی از اختلالات نورولوژیک مزمن است که سبب ناتوانی و دوری از کار میگردد. از آنجایی که عوامل مختلفی در بروز و ایجاد میگرن نقش دارند، تنوع داروهایی که در پیشگیری و درمان میگرن به کار میروند نیز زیاد میباشد. درمان‌های ترکیبی نیز در تسکین میگرن کاربرد دارند. این مطالعه به منظور تاثیر مصرف همزمان ایبوپروفن همراه آلپرازولام به عنوان ترکیب احتمالی مؤثر در تخفیف این سردردها انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 90 بیمار مبتلا به میگرن با متوسط 2 الی 6 حمله در ماه که به سه گروه 30 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. سه گروه از نظر سن، جنس و سابقه دارویی همسان‌سازی گردیدند. پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی، به گروه اول ایبوپروفن 200 میلیگرم، گروه دوم ایبوپروفن 400 میلیگرم و گروه سوم ایبوپروفن 200 میلیگرم و آلپرازولام 5/0 میلیگرم یک دوز تجویز شد. شدت سردرد، عملکرد بیمار و علائم همراه بر اساس معیار شفاهی قبل از دریافت دارو و 2 ساعت پس از دریافت دارو پرسیده شد و از 0 الی3، درجه بندی شد. سپس سه گروه مقایسه شدند. یافته ها: در هر سه گروه اختلاف میانگین شدت سردرد قبل و بعد از تجویز دارو به طور معنیداری کاهش یافت. این اختلاف در گروه ایبوپروفن 200 میلیگرم 36%، در گروه ایبوپروفن 400 میلیگرم 46%، در گروه آلپرازولام و ایبوپروفن 200 میلیگرم 74% بوده است (0001/0>p). میزان تهوع و استفراغ قبل و پس از تجویز دارو در گروه ایبوپروفن 200 میلیگرم از 3/93% به 3/22%، در گروه ایبوپروفن 400 میلیگرم از 7/96% به 3/13% و در گروه ایبوپروفن 200 میلیگرم به همراه آلپرازولام 5/0 میلیگرم از 100% به 3/3% کاهش یافته است (0001/0>p). شاخص‌های نورگریزی و صدا گریزی نیز قبل و پس از تجویز داروها در هر سه گروه تغییرات معنیداری پیدا کرد (0001/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ترکیب ایبوپروفن 200 میلیگرم و آلپرازولام 5/0 میلیگرم به طور معنیداری سبب تخفیف سردرد میگرنی می شود.