ژنژیویت و ایمونوگلبولین های بزاق در بیماران تالاسمی ماژور

Abstract

سابقه و هدف: مهمترین عمل بزاق نقش دفاعی آن می باشد که عمدتا توسط ایمونوگلبولین ها صورت می پذیرد. همچنین عفونت های پریودنتال جزو مهمترین و شایعترین عفونت های باکتریال دهان می باشد که بزاق در دفاع بر علیه این عفونت نقش مهمی را بازی می کند. با توجه به تاثیراتی که بیماری های سیستمیک بر روی عمل دفاعی بزاق می گذارند. در این مطالعه رابطه بین التهاب لثه و ایمونوگلبولین های بزاق در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بررسی شده است. مواد و روش ها: این بررسی بر روی 55 کودک 12-5 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی امیرکلا صورت گرفته که 30 نفر آنها مبتلا به ژنژیویت (گروه مورد) و 25 نفر آنها بدون ژنژیویت (گروه شاهد) بودند. پس از تهیه پرسشنامه و انجام معاینات مربوط به لثه نمونه های بزاق جمع آوری شده، به آزمایشگاه ارسال و به روش ELISA بررسی شدند. یافته ها: در بررسی بعمل آمده اختلاف سطح (IgA و IgM و IgG) در دو گروه معنی دار نبود. همچنین رابطه مشخصی بین شدت ژنژیویت و میزان ایمونوگلبولین های بزاق وجود نداشت. نتیجه گیری: در حالت طبیعی فعالیت سلول های B تحت تاثیر سلول های T می باشد. در افراد مبتلا به تالاسمی چون تعداد سلول های T کاهش می یابد، فعالیت سلول های B نیز دچار نقص شده و به عوامل عفونی به خوبی پاسخ نمی دهد. در این بررسی نیز مشخص شد که ایمونوگلبولین های بزاق در پاسخ به ژنژیویت بالا نمی رود که با توضیح فوق قابل توجیه است.