| dc.contributor.author | نظامی،, نریمان | fa_IR |
| dc.contributor.author | اصغری, مهرداد | fa_IR |
| dc.contributor.author | صفا،, جاوید | fa_IR |
| dc.contributor.author | باقری اصل،, محمدمهدی | fa_IR |
| dc.contributor.author | سالاری،, ،بهزاد | fa_IR |
| dc.contributor.author | قرشی, سونا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T07:32:36Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T07:32:36Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T07:32:36Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T07:32:36Z | |
| dc.date.issued | 2012-07-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1391-04-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | نظامی،, نریمان, اصغری, مهرداد, صفا،, جاوید, باقری اصل،, محمدمهدی, سالاری،, ،بهزاد, قرشی, سونا. (1391). تأثیر داروی لووستاتین بر استئوپروتگرین سرم در افراد مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 14(4), 61-70. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1561-4107 | |
| dc.identifier.issn | 2251-7170 | |
| dc.identifier.uri | http://jbums.org/article-1-4151-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/587617 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: استئوپروتگرین (Osteo Protegrin, OPG)، گلیکوپروتئینی از خانواده بزرگ گیرنده فاکتور نکروز تومور آلفا می باشد. با در نظر گرفتن نقش محتمل OPG در بیماری های قلبی- عروقی و شیوع بالای این بیماری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتیک نوع 2 و نیز تأثیرات ضد آترواسکلروتیک استاتین ها، این مطالعه به منظور بررسی تأثیر لووستاتین بر میزان استئوپروتگرین سرم و لیگاند محلول فعال کننده گیرنده عامل هسته ای کاپا (BETA(sRANKL در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2، انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه شبه کارآزمایی بالینی (quasi clinical trial)، بر روی 30 بیمار بالغ مذکر مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2 انجام شد. به هر بیمار روزانه 20 میلی گرم لووستاتین به مدت 90 روز تجویز گردید. مقدار OPG سرم و sRANKL با استفاده از کیت های تجارتی الایزا، در ابتدا، پس از 90 روز تجویز و 30 روز پس از قطع لووستاتین اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: مقدار OPG سرم بطور قابل توجهی پس از 90 روز تجویز لووستاتین افزایش (44/16±76/10) و 30 روز پس از قطع آن کاهش (98/11±38/7) یافت (002/0=p)، در حالی که در همین دوره، مقدار sRANKL به طور معنی داری به ترتیب کاهش (20/578±08/1192) و افزایش (66/2124±67/4418) یافت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از کاهش احتمال خطر آترواسکلروز و کلسیفیکاسیون عروقی به دنبال تجویز استاتین ها در این بیماران می باشد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 311 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Babol University Of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | استئوپروتگرین | fa_IR |
| dc.subject | لیگاند RANK | fa_IR |
| dc.subject | نفروپاتی دیابتیک | fa_IR |
| dc.subject | لووستاتین | fa_IR |
| dc.subject | بیوشیمی | fa_IR |
| dc.title | تأثیر داروی لووستاتین بر استئوپروتگرین سرم در افراد مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | تحلیلی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 14 | |
| dc.citation.issue | 4 | |
| dc.citation.spage | 61 | |
| dc.citation.epage | 70 | |
