توانایی درمان سلول های بنیادی خون بند ناف بر آسیب مغزی مدل حیوانی

Abstract

سابقه و هدف: خون بند ناف منبع غنی از سلول های بنیادی است اثر درمانی سلولهای بنیادی در درمان بیماری های مختلف شناخته شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر این سلول ها در درمان مدل سکته مغزی ایسکمیک موش صحرایی انجام گردید. مواد و روشها: این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 30 سر رت نر نژاد ویستار 150-100 گرمی که به 3 گروه تقسیم شدند، انجام گردید، در دو گروه تجربی و شم، شریان کاروتید راست برای 30 دقیقه مسدود گردید. حیوانات 7 روز پس از جراحی، 2×105سلول تک هسته ای خون بند ناف نشاندار شده با برومودزوکسی یوریدین از طریق تزریق به ورید دمی دریافت نمودند و در گروه شم، تزریقی صورت نگرفت. گروه کنترل دست نخورده باقی ماند. برای مدت 14 روز حیوانات با استفاده از دو آزمون Limb placing, Corner turn از لحاظ اختلال حرکتی بررسی شدند و وجود سلول های نشاندار نیز در محل ضایعه با استفاده از ایمنوهیستوشیمی ردیابی شد. یافته ها: بررسی نتایج بدست آمده در روز 7 افزایش معنی داری در بهبود حرکتی رفتاری گروه تجربی (26/0±7/12) نسبت به گروه شم (4/0±10) نشان داد. این اختلاف در روز 14 پس از جراحی واضح تر شد و امتیاز در گروه تجربی به 31/0±3/15 در مقایسه با گروه شم (53/0±9/11) رسید (05/0>p). وضعیت تعادل حرکتی نیز در روزهای 7 و 14 در گروه تجربی (07/3±75/0 و 14/3±59/0) و شم (21/2±96/0 و 13/2±97/0) با هم اختلاف معنی داری داشتند (05/0>p). بعلاوه حجم ناحیه آسیب دیده در گروه تجربی به طور معنی داری (2/3±4/21) کاهش یافت (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تزریق وریدی سلول های بنیادی خون بند ناف، توانایی بهبود بخشیدن اختلالات حرکتی ناشی از سکته مغزی ایسکمیک را داشته و حجم ناحیه ضایعه دیده را نیز کاهش می دهد. بنابراین می تواند به عنوان منبع سلولی مناسبی در درمان سکته مغزی ایسکمیک به کار رود.