تعیین مناسب ترین میزان ضخامت آندومتر در موفقیت تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم

Abstract

سابقه و هدف: میزان موفقیت لقاح خارج رحمی نه تنها به کیفیت تخمک و اسپرم وابسته است بلکه با پذیرش آندومتر نیز ارتباط دارد. امروزه یکی از عمده ترین موانع در درمان ناباروری با وجود داشتن جنین هایی با کیفیت خوب کاهش میزان لانه گزینی جنین می باشد. لذا این مطالعه جهت تعیین مناسب ترین میزان ضخامت آندومتر در موفقیت تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 198 بیماری که در طی یکسال در مرکز ناباروری فاطمه زهرا (س) وارد سیکل درمان تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم و انتقال جنین (Intra cytoplasmic sperm Injection, ICSI/ Embryo Transfer, ET) شدند انجام گردید. اطلاعات نمای سونوگرافی آندومتریوم (ضخامت و الگو) که در روز دریافت تخمک گرفته شده بود، همرا با متغیرهای دیگر (شامل سن مادر، علت و طول مدت نازایی، طول مدت درمان، تعداد تخمک های دریافت شده)، دو گروه حامله (بر اساس تست بارداری مثبت و دیدن ضربان قلب جنین در سونوگرافی واژینال) و غیر حامله مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در 198 سیکل بررسی شده، میزان حاملگی (46 نفر) 2/23% بود که بیشترین حاملگی، 23 نفر (50%) در بیماران با ضخامت آندومتر 7/11-2/9 میلی متر اتفاق افتاده است. طول مدت نازایی، نوع نازایی، علت نازایی، الگوی آندومتر و تعداد اووسیت دریافت شده، ارتباط آماری معنی داری با نتیجه درمان نداشت. اما ضخامت آندومتر و سن مادر در مطالعه حاضر جزء عوامل پیشگویی کننده میزان موفقیت درمان تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم بودند (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ضخامت آندومتر یک فاکتور پیشگویی کننده مناسب برای پیامد تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم می باشد. بنابراین در صورت نامناسب بودن الگو و میزان ضخامت آندومتر بهتر است نسبت به انجماد جنین و انتقال در سیکل های دیگر اقدام نمود.