تأثیر اتصالات منفذدار (Gap junction) نخاعی در کاهش و یا افزایش ادم التهابی پای موش صحرایی در حضور و غیاب دوزهای نرمال و بسیار کم مرفین

Abstract

سابقه و هدف: اتصالات منفذدار (Gap junction=G.J) که مسیری برای عبور کاتیونها، پیامبرهای ثانویه و متابولیت­های کوچک بین سلول­های مجاور فرآهم می­آورند، در سیستم اعصاب مرکزی از جمله نخاع شناسایی شده­اند. با توجه به اینکه کربنوکسالون یکی از پرکاربردترین مسدود­کننده­های G.J است، این مطالعه به منظور به بررسی اهمیت G.Jها در نخاع در ادم التهابی القاء شده توسط فرمالین به تنهایی و در حضور دوزهای نرمال و بسیار کم مرفین انجام شد.

مواد و روشها: در این مطالعه تجربی تعداد 49 سر موش­صحرایی نر نژاد ویستار (200-180گرم) بجز کنترل به هفت گروه هفت­تایی تقسیم شدند، ابتدا حیوانات بیهوش شده و با انجام جراحی وسط غشای اطلس-اکسی پیتال سوراخ کوچکی جهت عبور لوله پلی اتیلن ایجاد گردید. پس از طی دوران بهبودی جراحی کانول­گذاری برای تجویز نخاعی(i.t) در سه دسته دریافت­کننده داخل صفاقی سالین (i.p)، دوز نرمال مرفین (mg/kg, i.p10) و دوز بسیار کم مرفین (µg/kg, i.p1) قرار گرفتند و هر دسته به دو گروه هفت­تایی تقسیم شد که یک گروه سالین (i.t) و دیگری کربنوکسالون (nM, i.t1) دریافت کردند. در هر گروه حجم ادم التهابی ناشی از تزریق ml 05/0 فرمالین 5/2% به کف پای حیوانات، یک­ساعت پس از تجویزها، به روش پلتیسمومتری سنجش شد.

یافته ها: تجویز نخاعی کربنوکسالون ادم التهابی ناشی از فرمالین را کاهش داد (24/7±260)، (001/0p<). همچنین اثرات ضد التهابی دوز نرمال مرفین را افزود (12/20±220)، (01/0p<) و از طرف دیگر سبب کاهش و معکوس کردن اثرات پیش­برنده التهاب دوز بسیار کم مرفین شد (57/19±250)، (001/0p<).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اتصالات منفذدار احتمالاً با تسهیل آزادسازی عوامل التهابی از سلول­های گلیای نخاعی در روند التهاب نقش دارند، لذا احتمالاً انسداد آن­ها منجر به کاهش رهایش و انتقال عوامل التهابی در نخاع و بدنبال آن کاهش فرآیند ادم التهابی و همچنین تغییر اثر ضد التهابی/ پیش التهابی مرفین شده است