ساختار و مراحل ترمیم پوست

Abstract

در جامعه‌ی بشری تغییرات بدفرم و ناهنجاری‌های پوستی ناشی از سوختگی و جراحات حاصل از جراحی و حوادث و امثال آن‌ها در فرد بازتاب‌های روانی و رفتاری ناخوشایندی ایجاد می‌کنند. ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix [ECM]) بزرگ‌ترین جزء تشکیل‌دهنده‌ی پوست طبیعی است که ژل مانند است و به‌وسیله‌ی سلول‌های پوست تولید می‌شود. ساخته‌شدن ECM یک عامل کلیدی برای پرشدن ضایعات پوستی از قبیل سوختگی، سالک، آبله مرغان و محل جراحات و جوش است. اجزاء ماتریکس خارج سلولی عبارت‌اند از: پلی‌ساکارید‌های مختلف، آب و پروتئین‌های کلاژنی. قدرت انبساط و استحکام پوست طبیعی با در نظر گرفتن وزن آن نزدیک به قدرت آهن است در حالی که دارای الاستیسیتی و قابلیت تراکم‌پذیری بالایی می‌باشد. این ویژگی‌ها به‌دلیل اثر توأم دو دسته‌ی اصلی از مولکول‌های تشکیل‌دهنده‌ی ECM می‌باشد که به‌وسیله‌ی فیبروبلاست و سلول‌های اپی‌درم ترشح می‌شوند: 1) پروتئین‌های ساختاری فیبری شکل مانند: کلاژن‌ها، الاستین، فیبرونکتین و لامینین که به ECM استحکام و حالت ارتجاعی می‌بخشند. 2) پروتئوگلیکان‌ها مثل درماتان‌سولفات و هیالورونیک اسید، که معمولاً از چندین رشته گلیکوزآمینوگلیکان که از یک هسته‌ی پروتئینی منشعب می‌شوند. پروتئوگلیکان‌ها مولکول‌های بزرگ و جاذب آب هستند که حالت ضربه‌گیری ECM را برای حفظ سلول‌ها ایجاد می‌کنند. در کل اطلاع از ساختار و مراحل ترمیم پوست ما را در طراحی آزمایشات و انجام تحقیقاتی دقیق‌تر در این راستا کمک می‌کند.