تأثیر آموزش خودشفابخشی (Self healing) بر شفقت به خود، نگرانی از تصویر تن و روند بهبود بیماری در زنان مبتلا به سرطان پوست

Abstract

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش خود­شفابخشی (Self healing) بر شفقت به خود، نگرانی از تصویر­ تن و روند بهبود بیماری در زنان مبتلا به سرطان پوست بود.

روش اجرا: پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه‌ی آماری شامل زنان مبتلا به سرطان پوست مراجعه‌کننده به مرکز درمانی ـ آموزشی شهید رحیمی شهرستان خرم­آباد در سال 98- 1397 بود. 34 نفر داوطلب، انتخاب و تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (به‌ترتیب 16 و 18 نفر) قرار گرفتند. تمام شرکت‌کنندگان، پرسش­نامه­های شفقت به خود، نگرانی از تصویر تن و فرم اطلاعات بالینی روند سرطان پوست را به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند. آموزش خودشفابخشی (سلف‌هیلینگ) به مدت 12 جلسه‌ی 90 دقیقه­ای بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان از هر دو گروه پس‌آزمون به­عمل آمد و پیگیری تا دو ماه انجام شد. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: آموزش خودشفابخشی توانست میزان شفقت به خود شامل مهربانی با خود، قضاوت صحیح، حس انسانیت مشترک و ذهن­آگاهی را به‌طور معناداری افزایش (01/0>P) و میزان نگرانی از تصویر تن، انزوا و همانندسازی افراطی را کاهش دهد (05/0>P) اما در پس‌آزمون و پیگیری دوماهه اگرچه آموزش بر بهبود روند بیماری تأثیر داشت ولی این تأثیر معنادار نبود.

نتیجه‌گیری: رویکرد خودشفابخشی باعث افزایش شفقت به خود شده و نگرانی از تصویر تن را در زنان مبتلا به سرطان پوست کاهش می‌دهد.