ارزیابی حریم گسلش در مناطق شهری (مطالعه موردی گسل جنوب مشهد)

Abstract

طراحی سازه های ایمن نسبت به اثرات مخرب گسلش سطحی نظیر برش و نشست نامتقارن بسیار هزینه بر و بعضا غیر ممکن است، لذا مناسب ترین راهکار مقابله با گسلش سطحی تعیین حریم خطر و پرهیز از آن و یا احداث سازه های با ریسک پایین در حریم گسل می باشد. در مطالعه حاضر ابتدا اختصاصات گسل جنوب مشهد براساس مطالعات ژئوفیزیکی و مورفوتکتونیکی بیان شده و سپس براساس معیاری های موجود گسل مزبور رده بندی شده و حریم آن پیشنهاد شده است. مطالعات اخیر نشان می دهد که گسل جنوب مشهد گسلی امتداد لغز راستگرد با مولفه نرمال می باشد که به روشنی نهشته های کواترنری را جابجا نموده است. میانگین نرخ لغزش گسل براساس جابجایی ظاهری در آبراهه ها 59/0 میلیمتر در سال و دوره بازگشت آن 2930 سال تخمین زده شده است. مسیر گسل در غرب و جنوب شهر مشهد براساس مطالعات ژئوالکتریک، مغناطیس سنجی و آریه میکروترمورها تعیین شده است سپس با توجه به دقت مطالعات حاضر حریم گسل در داخل محدوده شهری با توجه به معیارهای موجود 80 متر در سمت جنوب(فرا دیواره) و 70 متر در سمت شمال(فرودیواره) پیشنهاد گردید.