بررسی تأمین نیاز آبی گیاه زیتون از طریق استحصال آب باران

Abstract

این تحقیق به منظور استفاده بهینه از رواناب حاصله از بارندگی جهت کاشت درختان زیتون در اراضی با شیب 15 درصد با استفاده از سامانه‌های سطوح آبگیر و تیمارهای مربوط به روش‌های افزایش ماندگاری رطوبت با 11 تیمار و 3 تکرار از سال 1392 به مدت 4 سال در شهرستان گچساران اجرا گردید. جهت مقایسه تیمارهای مختلف، ابتدا درصد زنده‌مانی نهال‌ها و سپس شاخص‌های کمی رشد گیاه از جمله رشد ارتفاعی، قطر طوقه، تاج پوشش مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از نظر درصد زنده‌مانی نهال‌های زیتون در تیمار استفاده از کود حیوانی با 40 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در عمق چاله و تیمار استفاده از خاک‌برگ با 40 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در عمق چاله، بالاترین درصد زنده‌مانی (67%) را به خود اختصاص داده اند. بعد از این تیمار، تیمار کود حیوانی با 10 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در سطح چاله، تیمار استفاده از کاه و کلش با 40 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در عمق چاله و تیمار استفاده از خاک‌برگ با 10 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در سطح چاله در رتبه بعدی از نظر مقاومت در برابر خشکی قرار دارند. از نظر ارتفاع نیز، تیمارهای استفاده از کود حیوانی با دو سطح فیلتر سنگریزه‌ای در عمق چاله و تیمارهای استفاده از خاک‌برگ با 40 سانتی‌متر فیلتر سنگریزه‌ای در عمق چاله، بالاترین ارتفاع را داشتند و اختلاف آن‌ها با تیمار شاهد در سطح 5 درصد معنی‌دار گردید. همچنین مقایسه تیمار استفاده از کاه و کلش نسبت به تیمار شاهد نیز حاکی از افزایش درصد رطوبت وزنی خاک بوده است، که این اختلاف در سطح 1 درصد معنی­دار شد (05/0> P). از طرف دیگر، با بررسی دیگر تیمارها مشخص شد، اختلاف بقیه تیمارها با تیمار شاهد از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0<P).