تأثیر مد تهویه با رهاسازی فشار راه‌هوایی بر گازهای خون شریانی بیماران بعد از جراحی بای‌پس عروق کرونر

Abstract

سابقه و هدف: پس‌از جراحی بای‌پس عروق کرونر، بیماران در معرض هایپوکسی هستند لذا تحت تهویه مکانیکی قرار می‌گیرند‏. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مد تهویه با رهاسازی فشار راه‌هوایی (APRV) بر گازهای خون شریانی بیماران بعد از جراحی بای‌پس عروق کرونر انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی با طراحی متقاطع و با مشارکت۳۲ بیمار در ICU بیمارستان امام‌رضا(ع) مشهد در سال 1393 انجام شد. بیماران به دو گروه (16 نفر ) تقسیم شدند. ابتدا هر دو گروه به مدت نیم ساعت روی مد SIMV قرار گرفتند و پس از ثبت داده‌ها، در یک گروه مد به APRV تغییر کرد و در گروه دیگر SIMV تا نیم ساعت دیگر ادامه یافت و پس از ثبت داده‌ها برای بار دوم، مد در گروه اول به SIMV و در گروه دوم به APRV تغییر یافت و گازهای خون شریانی (ABG) در هر سه نوبت اندازه‌گیری شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون‌های تی‌زوجی و تی‌مستقل و برای مقایسه متغیر کیفی از آزمون کای‌دو استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین فشار دی‌اکسیدکربن شریانی (PaCO2) در سه مرحله هردو گروه تغییر معنی‌داری نداشت (05/0> p) اما میانگین فشار اکسیژن شریانی (PaO2) در مرحله‌ APRV در گروه اول با 001/0< p و 01/0< p و در گروه دوم با 003/0< p و 002/0< p به ترتیب نسبت به مراحل SIMV اول و دوم افزایش معنی‌داری نشان داد.

استنتاج: مد APRV منجر به بهبود اکسیژناسیون می‌شود.