اصلاح حرکت در تصویربرداری اسپکت میوکارد با استفاده از مدل‌سازی منحنی چند جمله ای

Abstract

سابقه و هدف: حرکت بیمار طی تصویربرداری اسپکت پرفیوژن میوکارد می‌تواند باعث بروز آرتیفکت در تصاویر بازسازی شده ‌شود و به نوبه خود می‌تواند روی تشخیص کلینیکی تأثیر بگذارد. هدف این تحقیق ارائه روشی برای تشخیص و تصحیح حرکت قلب با استفاده از داده‌های حاصل از سیستم تصویربرداری است. مواد و روش‌ها: کمی‌سازی حرکت قلب با استفاده از مدل‌سازی منحنی‌‌های چند جمله‌ای بر بردارهای یک بعدی متناظر با فریم‌های تصویربرداری در پروفایل مجموع یابی شده انجام شد. برای ارزیابی روش، چشمه های فیزیکی و فانتوم NCAT در اوایل، اواسط و اواخر داده برداری به میزان 1، 2 و3 پیکسل جابه‌جا شدند. مقادیر پهنای کامل در نصف ارتفاع ماکزیمم (FWHM) و ماکزیمم شمارش موجود در تصویر بازسازی شده چشمه‌های فیزیکی و هم‌چنین ماکزیمم شمارش در دیواره عضله میوکارد در نمای 360 درجه برحسب منظر دید از محور قلب، قبل و پس از تصحیح حرکت نسبت به حالت بدون حرکت مقایسه شدند. یافته‌ها: بسته به شدت و زمان وقوع حرکت، FWHM چشمه نقطه‌ای از 56/5 درصد تا 49/37 درصد نسبت به حالت بدون حرکت تغییر کرد در حالی که تغییر نسبی FWHM این چشمه پس از تصحیح حرکت از 8/0 درصد تا 84/1 درصد بوده است. این مقادیر برای ماکزیمم شمارش در تصویر بازسازی شده چشمه نقطه‌ای از 91/1 درصد تا 33/21 درصد بود که پس از تصحیح حرکت به 13/0 درصد تا 76/0 درصد کاهش یافت. مقادیر اخیر برای چشمه گسترده از 09/1 درصد تا 76/21 درصد بود که پس از تصحیح حرکت به 06/0 درصد تا 45/0 درصد کاهش یافت. هم‌چنین نتایج نشان داد که توزیع اکتیویته در دیواره عضله میوکارد در تصویر تصحیح شده به مقدار واقعی در تصویر قبل از اعمال حرکت نزدیک است درحالی که این مقدار در تصویر بازسازی شده که در آن، طی تصویربرداری حرکت رخ داده، به‌طور قابل ملاحظه‌ای با مقدار واقعی اختلاف دارد. استنتاج: با روش پیشنهادی ما حرکت قلب در تصویربرداری اسپکت، با استفاده از داده‌های حاصل از سیستم تصویربرداری و به روش مدل سازی منحنی چندجمله‌ای محاسبه می شود و بدین ترتیب آرتیفکت ناشی از حرکت تصحیح می‌شود تا از تفسیر اشتباه ناشی از آرتیفکت حرکتی جلوگیری شود.