مقایسه سطح پراکسیداسیون لیپیدها در بیماران دیابت نوع دو کنترل شده و کنترل نشده

Abstract

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به دیابت، افزایش صدمات اکسیداتیو و اختلالات ناشی از رادیکال‌های آزاد گزارش شده است. اختلالات ناشی از رادیکال‌های آزاد در لیپیدهای غشایی با افزایش مالون دی آلدئید (MDA) که فراورده نهایی پراکسیداسیون اسیدهای چرب می‌باشد، همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر کنترل دیابت بر پراکسیداسیون لیپیدها در افراد مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی 127 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو بر اساس میزان هموگلوبین گلیکوزیله در دو گروه کنترل شده (شاهد، 64 نفر) (8% ≤HbA1C≤6%) وکنترل نشده (مورد، 63 نفر) (1C 8%) قرار گرفتند. میزان MDA و شاخصهای بیوشیمیایی سرم شامل قند خون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، LDL-C و HDL-C به همراه متغیرهای سن، طول مدت ابتلا به دیابت، استعمال سیگار، شاخص نمایه توده بدنی در دو گروه تعیین شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری t مستقل و Chi-Square در سطح معنی‌داری 0/05P≤ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: میزان MDA (نانومول در میلی‌لیتر) در گروه مورد نسبت به شاهد (1/01± 1/63، 0/88± 2/01) به صورت معنی‌داری بالاتر بود (0/025=P). قند خون ناشتا بر حسب میلیگرم در دسی‌لیتر (33/0± 159/9، 61/6± 208/6) (0/001=P) و تری‌گلیسرید سرم (میلیگرم در دسی‌لیتر) نیز درگروه مورد به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد بود (95/4±182/2، 131/8±223/9) (0/043=P). میانگین سن در گروه شاهد به طور معنی‌داری بیشتر از گروه مورد بود (8/59±54/38، 9/25±57/73) (0/036=P). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل، افزایش پراکسیداسیون لیپیدها را در بیماران دیابتی کنترل‌نشده نشان می‌دهد؛ بنابراین کنترل دیابت به عنوان یک اقدام پیشگیری‌کننده در جهت کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و عوارض دیابت در بیماران دیابت نوع دو می‌تواند مؤثر باشد.