بررسی کارآیی آزاتیوپرین با دوزهای پایین در کاهش عود و وابستگی به کورتیکواستروئید در بیماران مبتلا به کولیت‌اولسراتیو

Abstract

زمینه و هدف: کولیت اولسراتیو یک بیماری روده‌ای التهابی ایدیوپاتیک و شایع در بالغین است. اگرچه کورتیکواستروئیدها از مؤثّرترین درمان‌های نگهدارنده برای کولیت‌ اوسراتیو هستند، ولی به‌دلیل وابستگی بیماران به اینگونه داروها و بروز عوارض جدی ناشی از این داروها، بکارگیری داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی یا جراحی باید به‌طور جدی مورد توجه قرار گیرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی دوزهای کم داروی آزاتیوپرین در کاهش عود و وابستگی به کورتیکواستروئید در بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، تعداد 96 بیمار مبتلا به کولیت اولسراتیو به‌مدت یک‌سال پیگیری شدند. بیمارانی که براساس اندیکاسیون، تحت درمان با داروی کورتیکواستروئید قرار می‌گرفتند، در صورت عدم توانایی در کاهش دوز کورتیکواستروئید، در عود دوم تحت درمان با آزاتیوپرین با دوز mg/kg 1/5-1 قرار می‌گرفتند. مشخصات دموگرافیک، شدت بیماری در ابتدای مطالعه و پاسخ به درمان، عود بیماری و نیز عوارض دارویی در طی مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده ازآزمون Chi-square ، در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: در شروع مطالعه، بیش از 50 درصد بیماران دارای شدت بالای علائم بیماری بودند. در بیماران تحت مطالعه، 40 نفر (41/7%) وابستگی به کورتیکواستروئید داشتند که همه تحت درمان با داروی آزاتیوپرین قرار گرفتند. از 96 بیمار مورد پیگیری طی یک‌سال،24نفر عود بیماری داشته و 72 نفر عود نداشتند. 97/8 درصد بیماران وابسته به کورتیکواستروئید با تجویز آزاتیوپرین، کورتیکواستروئید را قطع کردند و فقط یک بیمار به‌دلیل عدم پاسخ به آزاتیوپرین، تحت عمل جراحی قرار گرفت. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع وابستگی به مصرف کورتیکواستروئیدها، تجویز دوزهای پایین آزاتیوپرین می‌تواند به‌عنوان یکی از درمان‌های مؤثّر در کاهش میزان عود بیماری و نیز اجتناب از مصرف مکرر کورتیکواستروئید، مورد توجه بیشتر قرار گیرد.