تأثیر آموزش رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت بر میزان آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی تهران (سال 1388)

Abstract

زمینه و هدف: به منظور به حداکثر رساندن و در سطح ایده‌آل نگه‌داشتن عملکرد سالمندان، رفتارهای ارتقاءدهنده سلامتی و آگاهی از آنها نقش مهمّی بر عهده دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آموزش رفتارهای ارتقاء‌دهنده سلامت، بر آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی تهران انجام شد. روش تحقیق: پ‍ژوهش حاضر به صورت مداخله نیمه‌تجربی بر روی 87 نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی تهران که به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه پ‍ژوهشگر ساخته، مشتمل بر 62 سؤال (8 سؤال مربوط به اطلاعات فردی و 54 سؤال مربوط به آگاهی در شش حیطه شامل: احساس مسؤولیت در قبال سلامت فردی، فعالیت بدنی، عادات غذایی، توجه به رشد معنوی، ارتباطات بین فردی و مدیریت تنش) بود که قبل از آموزش و دو هفته بعد از آخرین جلسه آموزشی، در هر آسایشگاه به روش مصاحبه تکمیل گردید. آموزش به صورت گروهی (دو جلسه 45 دقیقه‌ای، در دو روز متوالی، به روش سخنرانی- پرسش و پاسخ، با استفاده از کتابچه آموزشی همراه با تصاویر) ارائه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 15) و آزمون‌های آماری تی‌زوجی، ویلکاکسون، و شاخص‌های میانگین و انحراف معیار در سطح معنی‌داری 05/0P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین نمرات آگاهی در کل و در کلیه حیطه‌ها، بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش، افزایش قابل ملاحظه‌ای داشت؛ به طوری که نمره کلّ آگاهی، پس از آموزش نسبت به قبل، از 1/9±5/62 به 6/8±8/85 افزایش یافت (001/0>P). نتیجه‌گیری: می‌توان اذعان داشت که آموزش رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت، بر میزان آگاهی سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی مؤثر است.