تعیین میزان آنتی‌بادی ضدّ ویروس هپاتیت B درکارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

Abstract

زمینه و هدف: ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حادّ و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است و شیوع آن در آمریکا 1/0-5/0% و در ایران 6/1-5/6% گزارش شده است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است ولی واکسیناسیون ایمنی کامل (100%) را تأمین نمی‌کند. میزان تشکیل آنتی‌بادی سه روز پس از تزریق واکسن 79-90% است. سطح آنتی‌بادی با گذشت زمان نزول می‌کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان ایمنی‌زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین پرستاری و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، محل کار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1383 و بر روی 112 نفر از شاغلین پرستاری بیمارستانهای دانشگاهی ولی‌عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند که سه نوبت واکسن دریافت کرده بودند و از آخرین نوبت واکسن آنها 2 ماه تا 5 سال می‌گذشت، انجام شد. ابتدا 4 میلی‌لیتر خون از افراد مورد مطالعه گرفته شد و همزمان اطلاعات فردی در پرسشنامه‌ ثبت گردید؛ سپس با استفاده از کیت رادیم کشور ایتالیا به روش Anti- HBs ELISA نمونه‌ها به صورت کمّی اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: در این تحقیق تیتر آنتی‌بادی در 4/88% از افراد مورد بررسی، بالای mIU/mL 10 بود. سطح آنتی‌بادی محافظتی در 5/12% نسبی و در 9/75% مناسب بود. ارتباط معنی‌داری بین سطح آنتی‌بادی و متغیرهای جنس، سن، نوع بخش و سطح شاخص توده بدنی در افراد مورد مطالعه مشاهده نگردید (05/0P>). نتیجه‌گیری: با توجه به این که 6/11% از افراد مورد تحقیق، سطح آنتی‌بادی محافظت‌کننده نداشتند، اندازه‌گیری سطح آنتی‌بادی HBs در کارکنان پرستاری و واکسیناسیون مجدّد در افراد غیرایمن توصیه می‌گردد.