مقایسه متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی

Abstract

زمینه و هدف : نارسایی قلبی یکی از شایعترین بیماریهای قلبی- عروقی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی می‌باشد. بتابلوکرها یکی از ارکان اساسی درمان این بیماران محسوب و موجب کاهش مرگ و میر و بهبود علائم و عملکرد بطن چپ می‌شوند. با توجه به شیوع روزافزون این بیماری در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه‌ای متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از فروردین سال 1384 لغایت خرداد سال 1385 انجام شد، تعداد 73 بیمار با نارسایی قلبی پیشرفته (35-30%=EF) و در فانکشنال کلاس 1 تا 3 به مدت شش ماه مورد بررسی شدند. از این تعداد 38 بیمار با متوپرولول تارترات و 33 بیمار با کارودیلول تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی متوپرولول 75 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) و دوز کارودیلول 25 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) بود. علائم بالینی بیمار و شاخصهای عملکرد سیستولیک بطن چپ دراکوکاردیوگرافی قبل و پس از مطالعه در پرسشنامه ثبت شد و سپس با کمک نرم‌افزار آماری (5/11) SPSS این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در گروه متوپرولول 6/6 ± 57 و در گروه کارودیلول 3/7 ± 8/56 سال بود. کاهش ضربان قلب و فشارخون با درمان در دو گروه مشابه بود. فانکشنال کلاس بیماران در دو گروه به اندازه یک کلاس بهبود داشت (001/0>P). درگروه متوپرولول�LVEDD به میزان 78/8 میلیمتر (001/0>P) و LVESD به میزان 33/2 میلیمتر کاهش داشت (001/0= P). مقدار LVEDV 3/4 سی‌سی و LVESV 3/7 سی‌سی کاهش داشت (به ترتیب 008/0= P و 001/0>P) و متوسط LVEF 3/3% افزایش داشت (001/0= P ). در گروه کارودیلول مقدار LVEDD 78/2 میلیمتر و LVESD 57/1 میلیمتر کاهش داشت (به ترتیب با 001/0>P و 045/0=P). مقدار LVEDV به میزان 3/2 سی‌سی (53/0= P ) و LVESV به میزان 3/7 سی‌سی (007/0= P ) کاهش داشت و متوسط LVEF 2/2% افزایش داشت (004/0= P ). مقایسه این تغییرات در دو گروه با هم تفاوت آماری قابل توجهی نداشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه در بیماران با نارسایی قلبی و فانکشنال کلاس 1 تا 3، تجویز متوپروپرولول تارترات و کارودیلول سبب بهبود علائم بیمار و عملکرد بطن چپ می‌شود و تفاوت مهمی بین این دو دارو از این نظر وجود ندارد.