تأثیر مکمل زنجبیل بر استرس اکسیداتیو القاشده از فعالیت برونگرای وامانده‌ساز در دختران دارای اضافه وزن

Abstract

زمینه و هدف:بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که زنجبیل به علت حضورفلاونوئید، ایزوفلاونوایز وکتسین دارای فعالیت آنتی‌اکسیدان قوی در مقابل رادیکالهای آزاد می‌باشد .بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر مصرف کوتاه مدت مکمل زنجبیل بر استرس اکسیداتیو ناشی از تمرین برونگرا در دختران دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 22 دانشجوی دختر دارای اضافه وزن به‌طور تصادفی به دو گروه مکمل (نفر=12) و دارونما (نفر=10) تقسیم شدند. گروه مکمل روزانه 2 گرم پودر زنجبیل را به‌مدّت دو هفته مصرف ‌کردند. پروتکل تمرینی شامل دو جلسه فعالیت برونگرای وامانده‌ساز، (شیب منفی بر روی تردمیل، یک جلسه قبل و یک جلسه بعد از دو هفته مکمل‌یاری) با سرعت اولیه 4 کیلومتر بر ساعت و شیب اولیه منفی 2 درصد اجرا شد. نمونه‌های خونی طی 4 مرحله به‌منظور سنجش مقادیر مالون‌دی‌آلدهید (MDA) و آنزیم کاتالاز (CAT) قبل و بلافاصله بعد از تمرین، در دو دوره قبل و بعد از مصرف مکمل زنجبیل، اندازه‌گیری شد. برای تحلیل آماری، از آزمون‌های تی‌وابسته و تحلیل کواریانس با عامل بین‌گروهی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که تمرین برونگرا باعث افزایش سطوح MDA و کاهش میزان CAT ‌شد (0/05≥P)؛ همچنین مصرف دو هفته مکمل زنجبیل، تأثیر معنی‌داری بر کاهش MDA و افزایش CAT داشت (0/05P≤). نتیجه‌گیری: بر طبق نتایج، رویکردهای غیردارویی از قبیل مکمل‌یاری زنجبیل همراه با فعالیت بدنی، ممکن است از طریق کاهش التهاب و استرس سلولی، در بهبود کیفیت زندگی و سلامت افراد دارای اضافه وزن نقش داشته باشد.